Affiliation:
1. BOLU ABANT IZZET BAYSAL UNIVERSITY
Abstract
Bu araştırmada, Rehberlik ve Araştırma Merkezlerinde (RAM) eğitsel değerlendirme yapan personelin çoklu yetersizliğe (ÇY) sahip bireyleri değerlendirme sürecine ilişkin görüşlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya, dördü kadın, beşi erkek olmak üzere toplam dokuz rehberlik araştırma merkezi çalışanı katılmıştır. Araştırma nitel araştırma desenine göre kurgulanmış olup araştırmada yarı yapılandırılmış görüşme tekniği ile veriler toplanmıştır. Görüşmeler 7-17 dk arasında sürmüştür. Yapılan görüşmelerden elde edilen veriler betimsel analiz tekniği ile çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda ÇY sahip bireylerin rehberlik araştırma merkezlerine bireysel olarak ve okulların yönlendirmesiyle başvurduklarını, RAM’ın fiziki yapısından kaynaklı güçlükler yaşadıklarını, eğitsel değerlendirme yaparken mevcut ölçme araçlarını kullandıklarını ifade etmişlerdir. RAM’da çalışan personel, ÇY olan çocukları eğitim ortamına yerleştirmede veliyi ikna konusunda problem yaşadıklarını, yerleştirme yaparken; yerleştirilecek okulun uzaklığı, öğrenci servisi, sınıfların fiziki yapılarının ve imkânlarının göz önüne alındığına yönelik görüş bildirmişlerdir. Çocuğun engel durumuna ve veli isteğine göre, çocuğun ilerleme durumuna göre destek eğitim sağlandığını, değerlendirirken ailelerin onayının alındığını ve aile katılımı için ailelerin bilgilendirildiğini bildirmişlerdir. Eğitsel değerlendirme ve yerleştirme sürecinde özel eğitim öğretmenleri, rehber öğretmen, aile, okul idarecileri ve psikolojik danışmanın yer aldığını ifade etmişlerdir. Eğitsel değerlendirme ve yerleştirme süreçlerinin iyileştirilmesi için önerilere yer verilmiştir.
Publisher
Yuzuncu Yil Universitesi Egitim Fakultesi Dergisi
Reference23 articles.
1. Adıgüzel, S., Kizir, M. & Eratay, E. (2017). Ağır ve çoklu yetersizliği (ÇYE) olan bireylerle çalışan özel eğitim öğretmenlerinin yaşadıkları sorunların belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 18 (1), 5-59.
2. Akçamete, G. (1992). Çok engelli çocuklar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 14(1), 145-150.
3. Avcıoğlu, H. (2012). Rehberlik ve araştırma merkez (RAM) müdürlerinin tanılama, yerleştirme-izleme, bireyselleştirilmiş eğitim programı (BEP) geliştirme ve kaynaştırma uygulamasında karşılaşılan sorunlara ilişkin algıları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12 (3), 2009-2031.
4. Bozkurt, F. (2009). Zihinsel yetersiz tanısı alan çocukların tanılama süreçlerinin betimlenmesi. (Doktora Tezi). Anadolu Üniversitesi.
5. Carnaby, S. (2007). Developing good practice in the clinical assessment of people with profound intellectual disabilities and multiple impairment. Journal of Policy and Practice in Intellectual Disabilities, 4(2), 88-96.