Abstract
Entegrasyon paradoksuna göre ev sahibi topluma başarılı uyum sağlamış gibi görünen iyi eğitimli ve yüksek gelirli göçmenler esasen ayrımcılığı en çok hisseden ve göç edilen topluma psikolojik olarak en uzak hisseden bireylerdir. Türkiye, dünya çapında en çok mülteciye ev sahipliği yapmaktadır, ancak Türkçe literatürde entegrasyon paradoksuyla ilgili yayımlanmış çalışma sayısı azdır. Bu çalışmanın amacı, entegrasyon paradoksunu teorik arka planıyla beraber tanıtmak, paradoksu destekleyen ve desteklemeyen çalışmaları sıralamak ve paradoksu eleştirel bir şekilde tartışmaktır. Ayrıca entegrasyon paradoksu; kültürleşme, göreli yoksunluk ve gruplar arası temas gibi sosyal psikoloji perspektiflerinden ilgili çalışmalar ışığında incelenmiştir. Entegrasyon paradoksunun bir başka potansiyel sonucu olan ve literatürde geniş bir yer edinen göçmenlerin geri dönme niyetleri ile ilgili çalışmalar da tanıtılmış ve tartışılmıştır.
Reference75 articles.
1. Alba, R., & Nee, V. (2003). Remaking the American mainstream: Assimilation and contemporary immigration. Harvard University Press.
2. Allport, G. W. (1954). The nature of prejudice. Addison Wesley.
3. Alrababah, A., Masterson, D., Casalis, M., Hangartner, D., & Weinstein, J. (2023). The dynamics of refugee return: Syrian refugees and their migration intentions. British Journal of Political Science, 53(4), 1108-1131. https://doi.org/10.1017/S0007123422000667
4. Barlow, F. K., Paolini, S., Pedersen, A., Hornsey, M. J., Radke, H. R. M., Harwood, J., Rubin, M., & Sibley, C. G. (2012). The Contact Caveat: Negative Contact Predicts Increased Prejudice More Than Positive Contact Predicts Reduced Prejudice. Personality and Social Psychology Bulletin, 38(12), 1629-1643. https://doi.org/10.1177/0146167212457953
5. Berry, J. W. (1997). Immigration, acculturation, and adaptation. Applied Psychology, 46(1), 5–34. https://doi.org/10.1111/j.1464-0597.1997.tb01087.x