Uluslararası İnsancıl Hukukta Askeri Gereklilik ve İnsani Mülahazalar Arasındaki Denge

Abstract

Askeri gereklilik ilkesi, Silahlı Çatışmalar Hukuku’nun temel bileşenlerinden biridir. İlke, meşru bir askeri amaca ulaşmak için gerekli olan ve Uluslararası İnsancıl Hukuk tarafından yasaklanmayan davranışlara izin vermektedir. Silahlı çatışma durumunda tek meşru amaç, çatışmanın diğer taraflarının askeri yeteneklerini zayıflatmaktır. Bu nedenle, ilke kapsamında silahlı çatışmaya taraf olanların yalnızca meşru amaca ulaşmak için gerekli olan savaş yöntem ve araçları kullanması öngörülmektedir. Ancak ilke, Uluslararası İnsancıl Hukuk uyarınca yasaklanan davranışların gerçekleştirilmesine ve ilgili hukukun herhangi bir kuralın uygulanmasının göz ardı edilmesine olanak tanımamaktadır. Dolayısıyla, Uluslararası İnsancıl Hukuk, askeri gereklilik ile savaş yöntem ve araçlarına belirli sınırlamalar getiren insani mülahazalar arasında bir denge oluşturmakta ve savaşın acımasız gerçekliğinde insani değerlerin korunmasına yardımcı olmaktadır. Bu bağlamda çalışmanın temel amacını; askeri gereklilik ilkesinin gerçek değerinin ve uygulamasının açıklaması, askeri uygulamada ne şekilde referans noktası olduğunun ve Uluslararası İnsancıl Hukuk’un askeri gereklilik ve insani mülahazalar arasında gerçekçi ve anlamlı bir denge kurduğunun analiz edilmesi oluşturmaktadır.