Otorite Aktarımı Adına Siyasi Gerekçelerle Evlilik Kurumunun Kullanılması ve Kalıtsal Ardıllık: Outremer Örneği (1099-1291)

Abstract

Evlilik Doğu ya da Batı fark etmeksizin çoğu Orta Çağ toplumu için hayati öneme sahiptir. Sıradan insanlar için soy bağının devamında rol oynayan evlilik, aristokrat aileler için bundan fazlasıdır. Evlilik kurumu vasıtasıyla kurulan siyasi ağlar devletler için büyük kazanımlar elde etmenin en pratik yolu olarak kabul edilebilir. Bu kabullerin Outremer toplumu için de geçerli olduğu bilinen bir gerçektir. Outremer toplumunun belirli dönemlerde deneyimlediği erkek varis yoksunluğu, hanedan içerisinde bulunan kadınların önemini artırmış ve evlilik kurumu üzerinden yönetime koca olma yoluyla kral-prens sağlanmıştır. Latin Doğu’da iktidarın ya da verasetin temel kaynağı çoğunlukla soylu kadınlar olmasına rağmen dönem şartları gereği kadınların konumları evlilik üzerine inşa edilmiş ve erkek varis yoksunluğunda siyasal manada bir kriz yaşanmaması için asil kadınlar peş peşe evlilikler yapmak zorunda kalmışlardır. Kadının kalıtsal mirası üzerine inşa edilen bu sistemde kadının siyasal katılımı kısıtlı olmasına rağmen kişiliği, iç ve dış huzurun seviyesi kullanılan otoriteyi doğrudan etkilemiştir. Krallığın erken dönem tarihinde kadının siyasal alana katılımı daha fazla iken, geç dönem tarihinde kadınların hızlı bir şekilde evlendirilmesi zaruri görülmüş, siyasi otorite kullanımları azalmıştır. Çalışmamızın amacı Outremer soylu kadınının kalıtsal mirası üzerine inşa edilen krallık-prenslik sisteminin işleyiş şekli ve bunun Outremer siyasi sahasına yansımalarını tespit etmektir. Bu bağlamda çalışmamız kadın ve evlilik kurumu üzerinden Outremer toplumunun bütüncül siyasal, kültürel, sosyal bir değerlendirmesini yapmaktadır.