İlköğretim Matematik Öğretmen Adaylarının Düşünme Stilleri ile Öz Yeterlilik Algılarının İncelenmesi

Abstract

Bilişim ve iletişim çağı olarak adlandırılan 21. yüzyılda eleştirel ve yaratıcı olabilen, analiz, sentez ve değerlendirme düzeylerinde düşünen, problem çözme ve muhakeme yeteneğine sahip bireylere ihtiyaç vardır. Çünkü gelişen dünyaya ancak düşünen bireyler uyum sağlayacaktır. Düşünen insan bilgiyi üretebilir, kullanabilir ve değerlendirebilir. Bu bireylerin yetişmesinde en büyük pay öğretmenlere aittir. Öğretmenlerin öğretmenlik mesleğinin gerektirdiği yeterlikleri yerine getirmeleri, onların iyi eğitim almalarının yanında, öğretmenlik görevini ve gereken sorumluluklarını yerine getirebileceklerine olan inançları ile doğrudan ilişkilidir. Bu çalışmada da ilköğretim matematik öğretmen adaylarının düşünme stilleri ile matematik öz-yeterlilik algılarının incelenmesi amaçlanmaktadır. Çalışma Türkiye’nin Doğu Karadeniz Bölgesi’nde yer alan bir devlet üniversitesindeki ilköğretim matematik öğretmenliği anabilim dalında öğrenim gören 141 öğretmen adayıyla yürütülmüştür. Bu araştırmada Sternberg ve Wagner (1992) tarafından geliştirilen ve Türkçe geçerlik, güvenirlik çalışmaları Buluş (2005) tarafından yapılan ‘’Düşünme Stilleri’’ ölçeği ile Umay (2001) tarafından geliştirilen ‘’Matematik Öz Yeterlilik Algı” ölçeği kullanılmıştır. İlköğretim matematik öğretmen adayları en fazla fonksiyonlar boyutundaki düşünme stilleri görülmektedir. Bu boyutta, öğretmen adayları en fazla yasama düşünme stiline sahiptir. Daha sonra yürütme ve yargı düşünme stilleri, yasama düşünme stilini takip etmektedir. İlköğretim matematik öğretmenleri arasında Matematik Öz-Yeterlilik Algı ölçeğine ilişkin en çok matematiği yaşam becerilerine dönüştürme boyutu hâkimdir. Bu boyutu matematik konularındaki davranış farklılığı daha sonra ise matematik benlik algısı izlemektedir.