Affiliation:
1. BANDIRMA ONYEDI EYLUL UNIVERSITY, INSTITUTE OF SOCIAL SCIENCES
Abstract
Türkiye’de kuruluş yıllarından beri kamu yönetimi ve ekonomi politikalarının belirlenmesinde merkezi planlamacı gelenek 1990’ların ortasından itibariyle terk edilmeye başlanmıştır. Bunun yerine yeni kamu işletmeciliği uyumlu Anglo-Sakson gelenekte yerleşmeye başlamış olan stratejik planlama modeli 2000’li yılların ortalarından itibaren kullanılmaya başlanmıştır. Bir işletme planı olarak geliştirilen bu planın önce ABD ve Birleşik Krallıkta bir kamu politikası aracı olarak kullanılmaya başlaması, ardından Türkiye’ye sirayet etme sürecinde etkili olan faktörler ve koşullar politika transferi analizi çerçevesinden incelenmiştir. Stratejik planın Anglo-Sakson gelenek içinde yayılması ve Türkiye’ye aktarılması difüzyon ve politika transferi yaklaşımlarıyla ele alınarak hangisi ile açıklanmasının daha uygun olduğu tartışılmıştır. Planın Türkiye’de kurumlarda hangi amaçla ve politika bağlamında kullanılmaya başladığı, amaç ile sonuç arasında bir tutarlılık ve varsa başarısı, yoksa başarısızlığın nedenlerine açıklık getirilmek istenmektedir.
Publisher
Kamu Yonetimi ve Politikalari Dergisi
Reference102 articles.
1. Alper, E. C. (2001). The Turkish Liquidity Crisis of 2000: What Went Wrong…. Forthcoming: Russian and East European Finance and Trade, 37(6), 51-71.
2. Andrews, R., Boyne, G. A. ve Walker, R. M. (2006). Strategy Content and Organizational Performance: An Empirical Analysis. Public Administration Review, 66 (1), 52-63.
3. Australian Public Service. (1984). Public Service Reform Act. Online: Australian Public Service.
4. Blair, T. (1999). Modernising Government, London: Cabinet Office.
5. Bryson, J. M. ve Roering, W. D. (1988). Initiation of Strategic Planning by Governments. American Society for Public Administration 48(6), 995-1004.