Abstract
Artykuł przedstawia zaangażowanie zakonu bazylianów prowincji litewskiej w rozwój nauk ścisłych i przyrodniczych na ziemiach polsko-litewskich w latach 1773–1839. Kasata zakonu jezuitów stworzyła bazylianom szansę na rozwinięcie działalności edukacyjnej. Bazylianie jako jedyne zgromadzenie zakonne odpowiedzieli na ofertę współpracy z Komisją Edukacji Narodowej. Wielu zakonników kształciło na uniwersytecie w Wilnie. Wybierali udział w wykładach z fizyki, matematyki, astronomii, historii naturalnej, mineralogii. Zdobytą wiedzę wykorzystywali w pracy dydaktycznej w szkołach, działalności naukowej oraz transferze wiedzy do społeczeństwa. Bazylianie angażując się w rozwój edukacji nauk ścisłych i przyrodniczych wytworzyli ścieżkę edukacyjną umożliwiającą rozwój intelektualny młodzieży z obszarów peryferyjnych oraz awans społeczny oparty na potencjale intelektualnym. Działalność zakonników przyczyniła się do rozwoju wileńskiego środowiska akademickiego i podniesienia poziomu oświaty.