Abstract
Przedmiotem artykułu jest teoria etycznej retoryki Izokratesa, słusznie uważanego za prekursora idei etyki komunikacji lingwistycznej. Autor artykułu koncentruje się na następujących aspektach zagadnienia: kwestii prawdy i odpowiedzialności za słowo, etycznym postępowaniu retora, jego zaangażowaniu politycznym, sympatii do innych ludzi, własnej nieustającej aktywności umysłowej i wreszcie jego trosce o stylistyczną i eufoniczną jakość przekazu. Ostatnie uwagi dotyczą problemu, czy Izokrates rzeczywiście przestrzegał zasad retorycznych, które głosił.