Ageizm – problem XXI wieku

Abstract

Starzenie się społeczeństwa jest procesem globalnym i przybierającym na sile, a jakość starzenia się jest istotnym parametrem tego procesu. Prognozuje się, że w latach 2015-2050 dojdzie do podwojenia odsetka ludzi w wieku starszym. Celem pracy była analiza piśmiennictwa dotycząca zachowań dyskryminacyjnych ze względu na wiek tzw. ageizm, ze szczególnym uwzględnieniem zachowań w obrębie ochrony zdrowia, w tym również lekarzy dentystów. Ageizm może być ważnym czynnikiem wpływającym na zdrowie i samopoczucie osób starszych, co powinno być brane pod uwagę przy opracowywaniu strategii wspierania zdrowszego i szczęśliwszego starzenia się. W badaniu ankietowym populacji Polskiej wykazano, że 26% uczestników powyżej 65. roku życia uważa grupę swoich rówieśników za dyskryminowaną, a 8% było świadkami dyskryminacji. Podkreśla się, że niechęć do ludzi starszych i ich dyskryminacja w placówkach medycznych jest częściej obserwowana w sytuacjach presji czasowej i niedoboru personelu medycznego. Starsi ludzie coraz częściej zachowują naturalne uzębienie, w związku z tym rośnie zapotrzebowanie na przeszkolonych lekarzy zajmujących się kompleksową opieką nad pacjentami w starszym wieku. Pomimo to wskazuje się, że sama poprawa wiedzy na temat procesu starzenia nie zmienia postawy wobec pacjentów seniorów. Po analizie piśmiennictwa należy zauważyć znikomą ilość badań poświęconych tematyce ageizmu prowadzonych poza USA. Badania prowadzone w dziedzinie stomatologii odnoszące się do tej tematyki najczęściej ograniczane są do badania postaw studentów. Obecny czas pandemii COVID-19 uwypuklił nieprawidłowe zachowania obarczone ageizmem.