Hickman’ın Karar Yorgunluğu Ölçeği’nin Türkçe’ye Uyarlanması ve Covid-19 Sürecinde Bir Araştırma: Türkiye Örneği-Reference-Cited by-同舟云学术

Hickman’ın Karar Yorgunluğu Ölçeği’nin Türkçe’ye Uyarlanması ve Covid-19 Sürecinde Bir Araştırma: Türkiye Örneği

Published:2022-10-06 Issue: Volume: Page:
ISSN:2757-9425
Container-title:Abant Sosyal Bilimler Dergisi
language:tr
Short-container-title:

Author:

SARIAKÇALI Nuriye¹,KIRPIK Gülşen²

Affiliation:

1. SİVAS CUMHURİYET ÜNİVERSİTESİ

2. ADIYAMAN UNIVERSITY

Abstract

Bu çalışmada Hickman ve diğerleri (2018) tarafından geliştirilen “Karar Yorgunluğu Ölçeği”nin Türkçeye uyarlaması yapılmıştır. Bu kapsamda, Türkiye’de COVID-19 pandemi döneminde farklı sektörlerde çalışanların karar yorgunluklarının olup olmadığının ve karar yorgunluk düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Verilerin toplanmasında online anket toplama platformu olan Google formlardan faydalanılmıştır. Basit tesadüfi yöntemle seçilen 446 örneklem üzerinden analizler yapılmıştır. Verilerin analizinde yapısal eşitlik modellemesi altında doğrulayıcı faktör analizi yöntemleri kullanılmıştır. Analiz sonucunda, Hickman karar yorgunluğu ölçeğinin Türkiye’deki farklı sektörlerde çalışanların karar yorgunluk düzeylerinin tespit edilmesi için kullanılabileceği ortaya konulmuştur. Ayrıca, araştırmaya katılan çalışanların COVID-19 pandemisi sürecinde karar yorgunluk düzeylerinin genellikle düşük düzeyde olduğu belirlenmiştir. Bazı sosyo-demografik özellikler açısından da çalışanların karar yorgunluk düzeylerinin farklılaştığı gözlenmiştir.

Publisher

Abant Izzet Baysal University Graduate School of Social Sciences

Reference62 articles.

1. Adair, J. (2000). Karar Verme ve Problem Çözme. (Çev. N. Kalaycı). (Ed. M. T. Atay). Ankara: Gazi Kitabevi.

2. Akdemir, B. (2020). Karar Yorgunluğu. In: İnsan kaynakları Yönetiminde Güncel Yaklaşımlar, Ed. Bünyamin Akdemir, İkinci Baskı, Bölüm 14, ss. 423-450, Beta Yayınevi: İstanbul.

3. Aytaç, M. & Öngen, B. (2012). Doğrulayıcı faktör analizi ile yeni çevresel paradigma ölçeğinin yapı geçerliliğinin incelenmesi, İstatistikçiler Dergisi: İstatistik ve Aktüerya, 5(1), s.14-22.

4. Bacon, D.R., Sauer, P.L. & Young, M. (1995). Composite reliability in structural equations modeling. Educational and psychological measurement, 55(3), s.394-406.

5. Bagozzi, R. P., Yi, Y. & Phillips, L. W. (1991). Assessing construct validity in organizational research. Administrative Science Quarterly, 36, 421-458. doi:10.2307/2393203.