Affiliation:
1. İSTANBUL RUMELİ ÜNİVERSİTESİ
2. Malatya Turgut Özal Üniversitesi
Abstract
İnsan yaşamında uyum sağlanılması en zorlu deneyimlerden birisi ölümdür. COVID-19 pandemisi sürecinde ve yeni normal olarak tanımlanan karmaşık dönemde bireyler sevdiklerini kaybetmekte, geride kalanlar, her bir ölümle eşsiz bağlarını yitirmektedir. Tedavi sürecinde önemli güçlüklerle karşılaşması, ölüme ilişkin ritüellerin sekteye uğraması, sosyal destek kaynaklarından tam anlamıyla yararlanılamaması, ani ve çoklu ölümler, geride kalan bireylerin karmaşık yasla ve buna bağlı psikososyal sorunlarla karşılaşma riskini artırmaktadır. Derleme niteliğindeki bu çalışma iki temel bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde COVID-19 pandemisi, ölümler ve yas bağlamında incelenmekte, pandemiye özgü koşulların yas sürecinde oluşturduğu riskler irdelenmektedir. Çalışmanın ikinci bölümünde ise pandemi döneminde yas özelinde yürütülecek psikososyal müdahaleler, müdahalenin temel bileşenleri ve yas modelleri ışığında ele alınmaktadır. Bu çalışmanın, başta sosyal hizmet uzmanları ve psikologlar olmak üzere yas alanında çalışan tüm profesyonellerin iyi ve kanıta dayalı uygulamalarına esin kaynağı olacağı değerlendirilmektedir.
Reference56 articles.
1. APA. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-V). American Psychiatric Association Washington, DC.
2. Bennett, K. M., Gibbons, K., & Mackenzie-Smith, S. (2010). Loss And Restoration In Later Life: An Examination Of Dual Process Model Of Coping with Bereavement. Omega-Journal of Death and Dying, 61(4), 315-332.
3. Bildik, T. (2013). Ölüm, Kayıp, Yas ve Patolojik Yas. Ege Tıp Dergisi, 52(4), 223-229.
4. Bowlby, J. (1973). Attachment and Loss: cilt 2 içinde Attachment and Loss: Separation, Anxiety and Anger (ss. 1-429). London: The Hogarth Press.
5. Castle, J., & Phillips, W. L. (2003). Grief Rituals: Aspects that Facilitate Adjustment to Bereavement. Journal of Loss &Trauma, 8(1), 41-71.