Tryb rozkazujący w służbie ‘wszechpolityki’, czyli o Powszechnym Prawie Istnienia i Gematonie Behawioralnym Człowieka: krótkie studium rozpoznawcze

Abstract

Tryb rozkazujący nie był bohaterem zbyt wielu badań językoznawczych, podczas gdy jego znaczenie w codziennej komunikacji jest niekwestionowane. Argumentuje się tutaj, że tryb rozkazujący ma dwa rozszerzenia, naturalną manifestację biologiczną: „biologiczny tryb rozkazujący” i rozszerzenie językowe: „językowy tryb rozkazujący”. Oba rozszerzenia współpracują ze sobą, wyrażając „Gematon Behawioralny Człowieka”. Ten ostatni jest odpowiedzialny za całość następujących operacji: postrzeganie, działanie, czynienie, wykonywanie, wyrażanie, komunikowanie i trwanie, a wszystko to w ramach „kondycji ludzkiej” (conditio humana). Zawarta w nim argumentacja koncentruje się na przejściu od komórki biologicznej (natury, biologii) do kultury jako ostatecznym wyniku synergicznego współistnienia dwóch rozszerzeń trybu rozkazujacego w ludzkim świecie