Abstract
W tekście zostaje podjęta refleksja nad relacjami kina i pamięci. Autorka za punkt wyjścia przyjmuje ontologię André Bazina, poszukując w słynnym eseju francuskiego krytyka odpowiedzi na pytanie o funkcję kina jako narzędzia „balsamowania czasu”. Teoretyczną ramą refleksji jest koncepcja pamięci protetycznej Alison Landsberg (obraz jako proteza pamięci) i postnostalgii Vivian P. Y. Lee (obraz jako zapis wspomnień utekstowionych). Autorka zwraca uwagę na rolę fotografii, którą – za Edgarem Morinem i Rolandem Barthes’em – traktuje jako źródło widmontologii kina. Tekst został zainspirowany filmem Babilon (Babylon, 2022) Damiena Chazelle’a, a zwłaszcza jego eseistycznym finałem, zrealizowanym w duchu Historii kina (Histoire/s/ du cinéma, 1988-1998) Jean-Luca Godarda, który autorka przedstawia jako epitafium dla kina czy też raczej dla jego tradycyjnie rozumianego dyspozytywu. (Materiał nierecenzowany).
Publisher
Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk
Reference10 articles.
1. Barthes, R. (1996). Światło obrazu. Uwagi o fotografii (tłum. J. Trznadel). Warszawa: Wydawnictwo KR.
2. Belting, H. (2007). Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie (tłum. M. Bryl). Kraków: Universitas.
3. Braniecki, W. (1998). Szczun. Poznań: Wydawnictwo „W drodze”.
4. Connelly, T. (2019). Cinema of Confinement. Evaston: Northwestern University Press.
5. Cross, G. (2015). Consumed Nostalgia: Memory in the Age of Fast Capitalism. New York: Columbia University Press.