Abstract
Artykuł jest poświęcony wizji tańca w estetyce środowiskowej Arnolda Berleanta. Autorka przywołuje historyczne koncepcje estetyczne podkreślające znaczenie medium dla tożsamości poszczególnych sztuk (Gottholda E. Lessinga i Clementa Greenberga). Charakteryzuje problemy, które wynikają z uznania ludzkiego ciała za specyficzne medium tańca. Na tym tle przedstawia sposób ujmowania tańca jako performance’u w pismach Berleanta i stawia tezę, że pojęcie medium, którym Berleant się niekiedy posługuje, nie ma u niego ontologicznego zaplecza. Berleant bowiem nie opisuje świata w kategoriach substancji czy materii, lecz w kategoriach procesów i interakcji, a zamiast separowania sztuk czy odrywania sztuki od życia akcentuje ciągłość i holistyczny charakter doświadczenia. Taniec jest w jego koncepcji integralnym doświadczeniem, podczas którego ruch kreuje obszar przedstawienia, zespala tancerza i widza, ciało i świadomość, percepcję i myśl. Ważnym kontekstem tej teorii, w której doświadczenia estetycznego nie oddziela się od doświadczenia środowiskowego, jest ekologia.
Publisher
Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk
Subject
Literature and Literary Theory,Arts and Humanities (miscellaneous),Visual Arts and Performing Arts
Reference46 articles.
1. Armelagos, Adina, and Mary Sirridge. „The Identity Crisis in Dance”. The Journal of Aesthetics and Art Criticism 37, no. 2 (1978): 129–139. https://doi. org/10.2307/429836.
2. Berleant, Arnold. The Aesthetic Field: A Phenomenology of Aesthetic Experience. 2nd ed. Christchurch: Cybereditions, 2000.
3. Berleant, Arnold. The Aesthetics of Environment. Philadelphia: Temple University Press, 1992.
4. Berleant, Arnold. Art and Engagement. Philadelphia: Temple University Press, 1991.
5. Berleant, Arnold. „Environmental Aesthetics”. In The Encyclopedia of Aesthetics, edited by Michael Kelly, vol. 2, 114–120. New York: Oxford University Press, 1998.