Abstract
Autor opisuje działalność instytucji filmowych krajów bałtyckich (tj. Litwy, Łotwy i Estonii), analizując różnego rodzaju dokumenty normatywne i programy inicjowane przez te placówki. Bazując na rozważaniach Jana Assmanna oraz Astrid Erll o pamięci kulturowej i sposobach jej eksternalizacji, autor wskazuje, że wspierane ze środków publicznych instytucje filmowe spełniają się również jako instytucje pamięci. Przybliżając historię instytucjonalizacji przemysłów filmowych wymienionych państw, uwypukla ich rolę pamięciotwóczą i tożsamościotwórczą. Bezpośredni przykład stanowią tu programy wprowadzane w ramach obchodów stulecia uzyskania (lub odzyskania) niepodległości omawianych krajów. Szczegółowo opisując normatywną stronę tych programów i ich efekty, autor potwierdza pierwotne założenia dotyczące pamięciotwórczego charakteru instytucji filmowych. Scharakteryzowanie wskazanych zjawisk pozwala też uzupełnić lukę w badaniach kina krajów bałtyckich.
Publisher
Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk
Reference9 articles.
1. Assmann, J. (2015). Pamięć kulturowa. Pismo, zapamiętywanie i polityczna tożsamość w cywilizacjach starożytnych (tłum. A. Kryczyńska-Pham). Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.
2. Crofts, S. (2002). Reconceptualizing National Cinema/s. W: A. William (red.), Film and Nationalism (ss. 25-51). New Brunswick – London: Rutgers University Press.
3. Erll, A. (2018). Kultura pamięci. Wprowadzenie (tłum. A. Teperek). Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.
4. Jaanson, K., Rohn, U. (2019). Film Branding: How the Estonia 100 Umbrella Brand Influenced Production, Marketing and Consumption of the Estonia 100 Films. Baltic Screen Media Review, 7 (1), ss. 34-49. https://doi.org/10.2478/bsmr-2019-0003
5. Laķe, A., Brutāne, L., Petkeviča, K. (2021). Collective and Individual Factors in the Development of Creative Ideas in Art: The Perspective of Film Directors. Filosofija. Sociologija, 32 (4), ss. 407-416. https://doi.org/10.6001/fil-soc.v32i4.4624