Affiliation:
1. ULUSLARARASI KIBRIS ÜNİVERSİTESİ
Abstract
Erken çocukluk dönemi kritik yıllar olarak çocuğun gelecek hayatını şekillendirir. Çevresi ile etkileşim halinde olan çocuk bu dönemde doğal olarak dini sembol ve yaşantılar ile de karşılaşır. Çocuk gelişim döneminin özelliği olarak din ile ilgili konulara da ilgi duyar, merak eder. Çocuğun yaratılışı ile birlikte inanmaya karşı bir eğilimi olduğu kabul edilir. Bu eğilim ise büyük oranda formel veya informel eğitim ile şekillenir. Nitel araştırma deseninde tasarlanan bu araştırmanın amacı erken çocukluk döneminde din eğitimi konusunu incelemektir. Çocuğun yaratılışı ile var olduğu kabul edilen din duygusu gelişmeye açıktır. Çocuk din hakkındaki bilgi ve pratiği öncelikle yakın çevresinden öğrenir, zamanla örgün eğitim kurumlarında bilgi ve becerilerini geliştirir. Çocuğa verilecek din eğitiminin içerik ve yöntem bakımından çocuğun gelişim özelliklerine uygun olması, çocuğun ilgi ve ihtiyacının merkeze alınarak, uzmanı kişiler tarafından verilmesi gerekmektedir.
Publisher
Ankara Haci Bayram Veli University
Reference6 articles.
1. Aksoy, M. (2008). Sosyal bilimlerde kültür kavramı ve Amiran Kurtkan Bilgiseven’in kültür kavramı hakkındaki eleştirisi. Türk Dünyası Araştırmaları Dergisi, sayı: 176, 68-74.
2. Alakuş, A. O. (2004). Kültür kavramı tanımlamalarına ilişkin bir analiz. Milli Eğitim Dergisi, sayı: Güz, 164.
3. Altaş, N. (2004). Öğrenci velilerinin ilköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi derslerine karşı tutum düzeylerinin dini tutum düzeyleriyle ilişkisi, AÜİFD, 14(1).
4. Aral, N., & Baran, G. (2011). Çocuk gelişimi (Yenilenmiş pdf). YA-PA Yayın A.Ş.
5. Atak, H. (2017). Piaget ve Vygotsky’nin kuramlarında çocukların toplumsallaşma süreci. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar-Current Approaches in Psychiatry. 9 (2):163-176.