Opracowanie modelu obliczania emisji GHG w cyklu życia biowodoru produkowanego w technologii (bio)metan do wodoru i węgla

Abstract

Mając na względzie globalny trend poszukiwania paliw przyjaznych dla środowiska, w szczególności paliw niskoemisyjnych, zwrócono uwagę na technologię konwersji metanu do wodoru. W artykule przedstawiono sposób obliczania emisji GHG w cyklu życia biowodoru produkowanego poprzez pirolizę (bio)metanu. Technologia ta wydaje się przyszłościowa ze względu na fakt, że pozwala uzyskać zeroemisyjne paliwo. Podczas tego procesu otrzymuje się czysty wodór i stały węgiel. Węgiel może być wykorzystany przez wiele różnych gałęzi przemysłu, niekoniecznie jako paliwo. Zgodnie z dyrektywą 2018/2001 biopaliwo musi wykazać spełnienie założonego progu redukcji emisji GHG. Dlatego jest niezmiernie ważne, aby oceniać każdą nową technologię pod kątem emisyjności produktu. Obliczenia zostały przeprowadzone zgodnie z metodyką ustanowioną w dyrektywie 2018/2001, a w szczególności zgodnie z dokumentacją systemu KZR INiG. Do przeprowadzenia oceny przyjęto następujące założenia: model jednostki przetwórczej oraz dane wejściowe do tego etapu zaczerpnięto z danych literaturowych; przyjęto, że surowiec stanowi biometan produkowany z bioodpadów; obliczenia dla etapu pirolizy przeprowadzono jako obliczenia wartości rzeczywistych, natomiast dla pozostałych etapów cyklu życia biowodoru przyjęto wartości standardowe z dyrektywy 2018/2001. Badania wykazały, że wodór może osiągnąć poziom 69% redukcji emisji GHG w porównaniu z paliwem kopalnym (jako odpowiednik paliwa kopalnego wykorzystano wartość 94 gCO2eq/MJ). Jest to niewiele więcej niż wymagany próg 65%. Oznacza to, że podczas prac nad rozwojem tej technologii aspekty emisji GHG muszą być mocno brane pod uwagę.