KONFORMİZM ve İŞTEN AYRILMA NİYETİ İLİŞKİSİ: İŞE ADANMIŞLIĞIN ARACI ROLÜ

Abstract

Bu çalışmada amaç, uymacı davranış (konformizm) ile çalışanların işten ayrılma niyetleri arasındaki ilişkide işe adanmışlığın aracı rolü olup olmadığını tespit etmektir. Bu bağlamda, özel sektörde çalışmakta olan 18 yaş üstü 241 bireyden elde edilen veriler istatistiki analizlere tabi tutulmuştur. Yapılan analizler göstermiştir ki, konformizm (uymacı davranışlar) işe adanmışlık ile negatif yönlü ve anlamlı bir ilişkiye sahipken; işten ayrılma niyeti ile pozitif yönlü bir ilişkiye sahiptir. Bu noktadan hareketle, iş yaşamında artan konformist (uymacı) davranışlar neticesinde ortaya çıkan işe adanmışlık düzeyindeki düşüş de aracılık etkisiyle modele dahil edildiğinde, konformist davranışların işten ayrılma niyetini artırma derecesini daha da artırmaktadır. Konformizmin işten ayrılma niyeti üzerindeki dolaylı etkisinin anlamlı olduğu görülürken; işe adanmışlığın, konformizm ile işten ayrılma niyeti arasındaki ilişkiye aracılık ettiği tespit edilmiştir. Alan yazında çok yeni olan uymacı davranış (konformizm) kavramının, işe adanmışlık ve işten ayrılma niyeti ile olan ilişkisine vurgu yapan bu çalışmanın özgünlüğü; önceki çalışma sonuçlarını destekler niteliktedir.