1. Abdulhay el-Hasenî. Nüzhetü’l-ḫavâṭır ve behcetü’l-mesâmiʿ ve’n-nevâẓır. 8 Cilt. Beyrut: Dâru İbn Hazm, 1420/1999.
2. Abdulmâcid Gavrî. “el-Murâdu bi ehli’l-hadîs fi’l-karni’l-hicriyyetti’l-ûlâ ve medâ alâkati’l-müsemmeyîne fî şibhi’l-kârrati’l-Hindiyye fi’l-kurûni’l-müte’ehhira”. Journal of Islamic & Religious Studies 5/1 (1441/2020), 1-22.
3. Abdulvehhâb Halîlü’-rahmân. ed-Da‘vetü’s-selefiyye fî şibhi’l-kârrati’l-Hindiyye. Mekke: Ümü’l-Kurâ, 1406/1985.
4. Ahmed b. Hanbel, Ebû Abdillâh Ahmed b. Muhammed b. Hanbel eş-Şeybânî el-Mervezî. Müsned. 45 Cilt. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1422/2001.
5. Agitoğlu, Nurullah. Hindistan Ehl-i Hadis Ekolünde Şerh Geleneği. Ankara: Gece Kitaplığı, 2018.