Affiliation:
1. ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ, İLAHİYAT FAKÜLTESİ
Abstract
Erken Modern Dönem felsefesinde karşılaştığımız inanç politikaları arasında Hume’un doğal inanç kavramı, anlaşılması problemli bir alan olarak bilinir. Hume, his ve duyum temelli bir inanç kavramı geliştirse de bunu empirist bir yöntem olarak değerlendirmenin, şüpheciliği ile birlikte düşünüldüğünde tartışmalı olması, geliştirdiği yöntemi çıkarımsal bir yöntem olarak nitelemesinden ziyade doğal bir eğilim ve alışkanlık olarak görmesi ile ilişkilidir. Hume’un geliştirdiği doğal inancın epistemik bir temeli olup olmadığı bu makalenin temel hedeflerinden biri olmakla birlikte, dini inancı, doğal inanç olarak değerlendirip değerlendirmediğini belirlemek, bu makalenin ikincil hedefleri arasında yer alır. Savunumuz, Hume’un doğal inancı duyguya dayalı epistemik olmayan bir inanç biçimi, dini inancı ise doğal inanç olarak ele aldığı yönündedir. Çalışmamızda Hume’a göre doğal inanç ve dini inanç kavramlarının nasıl anlaşıldığı ortaya konmuş, bu kavramlarla ilgili tartışmalara yer verilmiş ve ona göre dini inancın doğal inanç olduğu yönünde bir kanaate ulaşılmıştır.
Publisher
Cukurova Universitesi Ilahiyat Fakultesi Dergisi
Reference35 articles.
1. Abdollahi, Siamak ve Mansour Nasiri. “Hume’s Fideism; Towards His Mysticism.” Journal of Philosophical Theological Research, 25:1 (2023): 29-52.
2. Armstrong, David. Belief, Truth and Knowledge. New York: Cambridge University Press, 1973.
3. Bell, Martin. “Hume on The Nature and Existence of God.” A Companion To Hume, ed.Elizabeth Radcliffe, 338-352. Oxford: Blackwell Publishing, 2008.
4. Bertrand Russell. A History of Western Philosophy. New York: Simon and Schuster, 1945.
5. Butler, Ronald. “Natural Belief and the Enigma of Hume”. Archiv für Geschichte der Philosophie, 42:1 (1960): 73-100.