Intercultural Communication and International Security

Abstract

The concept of intercultural communication derives from the concepts of culture and communication. Intercultural communication studies communication across different cultures and social groups and describes communication processes and related issues among groups of individuals from different cultural backgrounds. Intercultural communication is characterized by the fact that when representatives of different cultures meet, they act according to their cultural norms. Intercultural communication is a socio-cultural mechanism that enables the possibility of coordinated human activity. The ways of performing this basic function are specific to different people. The more intercultural communication increases, the more opportunities we have for understanding each other. However, the possibilities of misunderstanding and miscommunicating with people, groups, communities, organizations, and nations equally grow. In case of misunderstanding or miscommunication goes unmanaged, it can result in conflicts, which in turn might develop into interpersonal, intergroup, inter-organizational, and finally, international conflicts [1, p252]. In today's world, effective intercultural communication is strategically vital to global security. Seen as a skill or competence, intercultural communication must be developed and practiced by any individual in the 21st century. It should be one of the most important elements that provide peace and balance in our societies. In other words, and seen from a larger context, globalization has brought about the realization that modern societies must learn to cooperate [2, p308]. The skills that underpin intercultural communication can serve as a natural platform for enhancing international security. The essential skills of interacting with representatives of different cultures (nonverbal communication, empathy, conflict resolution, etc.) are necessary to ensure international cooperation, peace, and security. The development of intercultural communication skills, therefore, improves the quality of intercultural interaction, thus minimizing the likelihood of conflicts. Միջմշակութային հաղորդակցությունը բխում է մշակույթ և հաղորդակցություն հասկացություններից: Միջմշակութային հաղորդակցությունը ուսումնասիրում է տարբեր մշակույթների, սոցիալական խմբերի միջև հաղորդակցությունը և նկարագրում է հաղորդակցման գործընթացները, տարբեր մշակութային ծագում ունեցող անհատների և խմբերին առնչվող խնդիրները: Միջմշակութային հաղորդակցությանը բնորոշ առանձնահատկություններից է այն, որ երբ հանդիպում են տարբեր մշակույթների ներկայացուցիչներ, նրանցից յուրաքանչյուրը գործում է իր մշակութային նորմերին համապատասխան: Հարկ է նշել, որ միջմշակութային հաղորդակցությունը սոցիալ-մշակութային մեխանիզմ է, որի շնորհիվ մարդը կարող է համակարգված գործունեություն իրականացնել: Տարբեր մարդիկ կարող են այս պարզ գործառույթը յուրովի իրականացնել։ Որքան մեծանում է միջմշակութային հաղորդակցությունը, այնքան ավելի են շատանում միմյանց հասկանալու հնարավորությունները: Սակայն պետք է նշել նաև, որ տարբեր մարդկանց, խմբերի, համայնքների, կազմակերպությունների և ազգերի հետ շփվելիս թյուրըմբռնման և սխալ հաղորդակցվելու հնարավորությունները հավասարապես մեծանում են։ Եթե թյուրըմբռնումը կամ սխալ հաղորդակցությունը չկառավարվի, այն կարող է հանգեցնել կոնֆլիկտների, որոնք, իրենց հերթին, կարող են վերածվել միջանձնային, միջխմբային, միջկազմակերպչական և, վերջապես, միջազգային հակամարտությունների [1, էջ 252]։ Այսօր արդյունավետ միջմշակութային հաղորդակցությունը ռազմավարական նշանակություն ունի միջազգային անվտանգությանտեսանկյունից : Համարվելով հմտություն կամ իրավասություն՝ միջմշակութային հաղորդակցություն պետք է զարգացնի և կիրառի XXI դարի յուրաքանչյուր անհատ, և այն պետք է լինի մեր հասարակություններում խաղաղություն և հավասարակշռություն ապահովող ամենակարևոր տարրերից մեկը: Այլ կերպ ասած՝ եթե այն դիտարկենք ավելի լայն համատեքստում, գլոբալիզացիան բերեց այն գիտակցմանը, որ ժամանակակից հասարակությունները պետք է սովորեն համագործակցել: Միջմշակութային հաղորդակցության հիմքում ընկած հմտությունները կարող են բնական հարթակ ծառայել միջազգային անվտանգության ամրապնդման համար [2, էջ308]։ Հետևաբար, միջմշակութային հաղորդակցման հմտությունների զարգացումը բարելավում է միջազգային փոխգործակցության որակը՝ դրանով իսկ նվազագույնի հասցնելով կոնֆլիկտների հավանականությունը: Տարբեր մշակույթների ներկայացուցիչների հետ շփվելու էական հմտությունները (ոչ վերբալ հաղորդակցություն, կարեկցանք, կոնֆլիկտների լուծում և այլն) անհրաժեշտ են միջազգային համագործակցության, խաղաղության և անվտանգության ապահովման համար: Термин “межкультурная коммуникация” исходит из понятий “культура” и “коммуникация”. Межкультурная коммуникация изучает контакты различных культур, социальных групп и описывает коммуникационные процессы, проблемы, относящиеся к личностям и группам различного культурного происхождения. Для межкультурной коммуникации характерно, что при встрече представителей разных культур каждый из них действует в соответствии со своими культурными нормами. Следует отметить, что межкультурная коммуникация - это социально-культурный механизм, благодаря которому человек может осуществлять систематизированную деятельность. Каждый человек может по-своему реализовывать эту простую функцию. Чем более ширится межкультурная коммуникация, тем более множатся возможности взаимопонимания. Вместе с тем в равной мере растет возможность недопонимания и искаженного общения при контактах с людьми, группами, общинами, организациями. Если недопонимание и искаженное общение не будут управляться, это может привести к разногласиям, которые, в свою очередь, могут перерасти в межличностные, межгрупповые, межкорпоративные и, наконец, в межнациональные конфликты. [1, с․252]. Сегодня эффективная межкультурная коммуникация имеет стратегическое значение для международной безопасности. Считаясь искусством или компетенцией, межкультурная коммуникация должна развиваться и применяться каждой личностью XXI века, становиться одним из важнейших элементов, обеспечивающих мир и равновесие в наших обществах. Иными словами, если рассматривать это в более широком контексте, глобализация привела к осознанию, что современные общества должны научиться сотрудничать. Мастерство, лежащее в основе межкультурной коммуникации, может служить естественной платформой для укрепления межнациональной безопасности [2, с․308]. Следовательно, развитие искусства межкультурной коммуникации повышает качество международного взаимодействия, тем самым сводя к минимуму возможность конфликтов. Умение общаться с представителями разных культур (невербальная коммуникация, сочувствие, разрешение конфликтов и т.д.) необходимо для международного сотрудничества, для обеспечения мира и безопасности.