Pediatrik Ağır Travmatik Beyin Hasarında Mortaliteyi Etkileyen Faktörler

Abstract

Amaç: Çocuk yoğun bakımda ağır travmatik beyin hasarı (TBH) ile izlenen pediatrik hastalarda mortaliteye etki eden faktörleri belirlemek hedeflemektedir. Gereç ve yöntem: Çalışma geriye dönük, gözlemsel olarak planlanmıştır. Hastanemiz Çocuk Yoğun Bakım ünitesinde Nisan 2019-Nisan 2021 tarihleri arasında ağır travmatik beyin hasarı nedeniyle takip edilen tüm hastalar dahil edilmiştir. Çalışmaya alınan hastaların demografik özellikleri, yoğun bakım öncesi girişimler ve görüntülemeler, yoğun bakımda uygulanan tedaviler ve girişim bilgileri toplanmıştır. Sonuçlar yaşama oranı, trakeostomi varlığı, beyin ölümü ve taburculukta Pediatrik Serebral performans Skalası sonuçları olarak değerlendirilmiştir. Çalışmaya alınan hastalar yaşayanlar ve hayatını kaybedenler olarak iki gruba ayrıldı. Elde edilen tüm veriler iki grup arasında karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışma döneminde ağır travmatik beyin hasarı tanısı ile 47 hasta izlenmiştir. Hayatını kaybeden grupta kardiyopulmoner canlandırma uygulanması, inotrop-vazopressor gereksinimi ve eritosit transfüzyonu ihtiyacının istatistiksel olarak anlamlı oranda daha fazla uygulandığı görülmüştür. (p değeri sırasıyla: 0,001, 0,001, 0,001) Çalışma grubundaki tüm hastalarda yaşama oranı %70,2 olarak sonuçlanmıştır. Hayatını kaybeden hastaların yoğun bakım kabulde bakılan GKS tamamında 3 idi. Yoğun bakıma kabulde pupil yanıtı kaybedilen grupta büyük çoğunlukla fiks-dilate (%71,4) idi. Kaybedilen hastaların 60%’ı ilk 24 saatte kaybedilmiştir. Sonuç: Yoğun bakım öncesinde canlandırma, eritrosit transfüzyonu ve inotrop ihtiyacı olan hastalarda mortalite artmaktadır. Hayatını kaybeden hastalarda patolojik pupiller yanıt ve düşük GKS olduğu görüldü. Ağır TBH olan hastalarda ölüm çoğunlukla kabülden sonraki ilk 24 saat içinde gerçekleşmiştir.