ПРОБЛЕМЫ ПРИВЕРЖЕННОСТИ ТЕРАПИИ БРОНХИАЛЬНОЙ АСТМЫ У ДЕТЕЙ

Abstract

Кіріспе. Бронх демікпесі (БД) –балалық шақтағы ең жиі анықталған патологиялардың бірі болып табылады. Науқасты ұзақ уақыт бойы бақылау, емдеу кезінде ұстануды бағалау және оны бақылау аурудың өршу жиілігін азайтады, пациенттің өмір сүру сапасын жақсартады. Жұмыстың мақсаты: демікпемен ауратын балаларда емдеуді ұстану деңгейін бағалау. Материалдар мен әдістер. Ауруханада бронх демікпесімен (БД) ем қабылдап жатқан 518 балаға ретро және проспективті зерттеу жүргізілді (қалалық жерде тұратын науқастар – 81,3%, ауылды жерде тұратын науқастар – 18,7%). Деректер емдеу мекемесіне алғашқы жүгіну кезінде (T1) және алғашқы жүгінгеннен кейін 6 ай өткен соң (T2) жиналды. Барлық деректер сипаттамалық статистика әдістерін пайдалана отырып жинақталды. Категориялық көрсеткіштерді салыстыру үшін Хи-квадрат тесті қолданылды. Сондай-ақ 95% деңгейінде (СА 95%) тиісті сенімділік интервалдар есептелді. Нәтижелер.Ауылдық жерде тұратын демікпемен ауыратын балалармен салыстырғанда (17,5%), қалада тұратын балалардың отбасыларында (90,5%) материалдық жағдай салыстырмалы түрде жақсы болды. Білімділік бойынша қала балаларының ата-аналарының 95,5 % жоғары білімді болса, ауылдық жерде бұл көрсеткіш 12,4 % құрады. Қалалық балаларды ауруханадан шығару кезінде емді ұстану көрсеткіші 40,1 құрады. Бұл ауылдық жерлердегі бронх демікпесі бар балалардың ұстану нәтижелерінен жоғары болды – 38,9. 6 айдан кейін ауылдық жердегі балалардың терапияға бейімділік деңгейі қалада тұратын балалардың ұстануымен салыстырғанда 33,3-ке дейін төмендеді, қалалық жердегі науқастарды – 38,1. Қорытынды және талдау. Демікпемен ауыратын балалардың, әсіресе ауылдық жерлерде тұратын балалардың емдеу нұсқауларын ұстану төмен. Балалардың емдеу нұсқауларын ұстануы бойынша бұл нәтижелері әлеуметтік-экономикалық және тұрғын үй жағдайларының, өмір сүру сапасының салыстырмалы түрде төмен деңгейімен байланысты. Көбінесе балалар ауруханаға алғашқы түскен кезде орташа және ауыр жағдайда жатқызылды, бұл диагноздың кеш қойылуымен және ем нұсқауларын ұстанудың төмендігімен түсіндіріледі. Демікпесі бар балаларда емдеу нұсқауларын ұстануды арттыру үшін, ИГКС уақытылы қабылдауы үшін, науқастарға автоматты түрде еске салу функциясы бар мобильді қосымшаларды қолдану арқылы жүзеге асырылуы керек. Введение. Бронхиальная астма (БА) одна из наиболее часто выявляемых патологий детского возраста. Оценка приверженности и ее контроль в течение длительного времени наблюдения и лечения пациента позволит уменьшить частоту обострений заболевания, улучшить качество жизни пациента. Цель работы – оценить уровень приверженности лечению детей с БА. Материал и методы. Проведено ретро- и проспективное исследование верифицированных случаев бронхиальной астмы (БА) у 518 детей, получавших стационарное лечение в ДГКБ №2 (пациенты города составили 81.3%, а жители села 18.7%). Данные собирались при первичном обращении в лечебное учреждение (T1), и спустя 6 месяцев (T2) после первичного обращения. Все полученные данные были обобщены с использованием методов описательной статистики. Для сравнения категориальных показателей использовался Хи-квадрат тест. Были так же рассчитаны доверительные интервалы на уровне 95% (95%ДИ). Результаты. По сравнению с детьми с БА, живущих в сельской местности (17.5%), в семьях детей, проживающих в городе (90.5 %) материальное положение было сравнительно хорошее. По показателю образованности, родители городских детей в 95.5% были образованными, в то время как данный показатель в селе составил 12.4%. На момент выписки городских детей из стационара показатель приверженности составил 40,1. Это было выше по сравнению с результатами приверженности детей с бронхиальной астмой в сельской местности - 38,9. Через 6 мес. уровень приверженности к терапии детей в сельской местности сократился до 33,3, по сравнению с приверженностью детей, проживающих в городской местности -38,1. Обсуждение и выводы. Отмечается низкая терапевтическая приверженность детей с БА, в особенности, проживающих на селе. Данные результаты по приверженности детей находят взаимосвязь со сравнительно низким уровнем качества жизни жителей села с наличием трудных социально-экономических и жилищных условий. Зачастую дети поступали в состоянии средней и тяжелой степени при первичном обращении в стационар, что объясняется поздней диагностикой и низкой приверженностью лечению. Повышение приверженности проводимой терапии у детей с БА должно проводиться с использованием мобильных приложений с функцией напоминания и автообзвона пациентов о необходимости приема ИГКС больными бронхиальной астмой. Introduction. Bronchial asthma (BA) is one of the most frequently identified pathologies is childhood. Assessing adherence and monitoring is over a long period of observation and treatment of the patient will reduce the frequency of exacerbations of the disease and improve the patients quality of life. The purpose of the work is to assess the level of adherence to treatment in children with asthma. Material and methods. A retro-prospective study of verified cases of bronchial asthma was conducted in 518 children receiving inpatient treatment (urban patients accounted for 81.3%, and rural residents 18.7%). Information was taken after the discharge from the hospital (within 6-12 days) (T1), and after 6 months (T2) after the hospital discharge. All data were summarized using descriptive statistics methods. The Chi-square test was employed to compare categorical indicators. Corresponding confidence intervals of 95 % (95 % CI) were also calculated. Results. Compared to children with BA living in rural areas (17.5%), families of children living in the city (90.5%) had a relatively good financial situation. In terms of education, 95.5% of urban children's parents were educated, while the figure in rural areas was 12.4%. At the time of discharge of urban children from the hospital, the adherence rate was 40.1. This was higher compared to the adherence results of children with bronchial asthma in rural areas - 38.9. After 6 months, the level of adherence to therapy of children in rural areas decreased to 33.3, compared to the adherence of children living in urban areas -38.1. Discussion and conclusion. There is low therapeutic adherence of children with asthma, especially those living in rural areas. These results on children's commitment find a correlation with a relatively low level of quality of life of villagers with the presence of difficult socio-economic and housing conditions. Often, children were admitted in a moderate to severe condition upon initial admission to the hospital, which is explained by late diagnosis and low adherence to treatment. Increasing adherence to therapy in children with asthma should be carried out using mobile applications with the function of reminding and auto-calling patients about the need to take inhaled glucocorticoids inhaled glucocorticoids in patients with bronchial asthma