ОПЕРАЦИЯДАН КЕЙІНГІ ЖАБЫСПАЛАРДЫ АЛДЫН АЛУ ҮШІН ТҮРЛІ БАРЬЕРЛІ ТЕРАПИЯЛАРДЫҢ ТИІМДІЛІГІ МЕН ҚАУІПСІЗДІГІ: РАНДОМИЗАЦИЯЛАНҒАН БАСҚАРЫЛҒАН СЫНАҚТАРҒА ЖҮЙЕЛІ ШОЛУ ЖӘНЕ МЕТА-ТАЛДАУ

Abstract

Введение: Послеоперационные спайки являются значимой клинической проблемой, вызывая осложнения, такие как кишечная непроходимость и хронические боли. Цель: Оценка эффективности и безопасности различных барьерных средств, применяемых для профилактики послеоперационных спаек. Материалы и методы: Для проведения систематического обзора и мета-анализа были использованы три основных источника данных: PubMed, Scopus и Google Scholar. Поиск литературы был проведен с использованием комплексных поисковых стратегий, разработанных для выявления релевантных исследований, касающихся профилактики послеоперационных спаек с использованием различных барьерных средств. Отобранные исследования соответствовали критериям включения: рандомизированные контролируемые испытания, использующие барьерные средства для профилактики послеоперационных спаек в абдоминальных хирургических вмешательствах. Результаты: В анализ были включены 7 исследований. Использованные барьерные средства включали гидрогель, гиалуроновую кислоту/карбоксиметилцеллюлозу, аланилглутамин и другие. Результаты показали, что применение барьерных средств значительно снижает частоту и тяжесть послеоперационных спаек по сравнению с контрольной группой. Также было отмечено снижение частоты осложнений, связанных со спайками, таких как кишечная непроходимость и хронические боли. Заключение: Применение барьерных средств является эффективным и безопасным методом профилактики послеоперационных спаек. Дальнейшие исследования должны быть направлены на определение оптимальных барьерных средств и методик их применения. Кіріспе: Операциядан кейінгі жабыспалар ішек өтімсіздігі және созылмалы ауырсыну сияқты асқынуларды тудыратын маңызды клиникалық жағдай болып табылады. Мақсаты: Операциядан кейінгі адгезияларды алдын алу үшін қолданылатын әртүрлі барьерлік агенттерінің тиімділігі мен қауіпсіздігін бағалау. Материалдар мен әдістер: Жүйелі шолу мен мета-талдау жүргізу үшін үш негізгі деректер көзі пайдаланылды: PubMed, Scopus және Google Scholar. Түрлі тосқауыл агенттерін пайдалана отырып, операциядан кейінгі жабыспаны алдын алуға қатысты тиісті зерттеулерді анықтауға арналған кешенді іздеу стратегиялары арқылы әдебиеттерді іздеу жүргізілді. Таңдалған зерттеулер сараптамаға қосу критерийлеріне сай болды: абдоминальды хирургияда операциядан кейінгі жабыспаларды алдын алу үшін барьерлік агенттерін пайдаланатын рандомизацияланған бақыланатын сынақтар. Нәтижелер: Талдауға 7 зерттеу енгізілді. Қолданылған барьерлік агенттері: гидрогель, гиалурон қышқылы/карбоксиметилцеллюлоза, аланилглутамин және т.б. Нәтижелер бақылау тобымен салыстырғанда тосқауыл агенттерін қолдану операциядан кейінгі жабыспалардың жиілігі мен ауырлығын айтарлықтай төмендеткенін көрсетті. Сондай-ақ, ішек өтімсіздігі және созылмалы ауырсыну сияқты жабыспалармен байланысты асқынулардың жиілігі төмендеді. Қорытынды: Барьерлік агенттерді қолдану операциядан кейінгі жабыспаларды алдын алудың тиімді және қауіпсіз әдісі болып табылады. Алдыңғы уақыттағы зерттеулер оңтайлы барьерлік агенттер мен оларды қолдану әдістерін анықтауға бағытталуы керек. Introduction: Postoperative adhesions are a significant clinical problem, causing complications such as intestinal obstruction and chronic pain. Aim: To evaluate the effectiveness and safety of various barrier agents used to prevent postoperative adhesions. Materials and methods: Three main data sources were used to conduct the systematic review and meta-analysis: PubMed, Scopus and Google Scholar. A literature search was conducted using comprehensive search strategies designed to identify relevant studies related to the prevention of postoperative adhesions using various barrier agents. The selected studies met the inclusion criteria: randomized controlled trials using barrier agents for the prevention of postoperative adhesions in abdominal surgery. Results: 7studies were included in the analysis. Barrier agents used included hydrogel, hyaluronic acid/carboxymethylcellulose, alanylglutamine, and others. The results showed that the use of barrier agents significantly reduced the incidence and severity of postoperative adhesions compared to the control group. There was also a reduction in the incidence of complications associated with adhesions, such as intestinal obstruction and chronic pain. Conclusion: The use of barrier agents is an effective and safe method for the prevention of postoperative adhesions. Further research should be aimed at determining the optimal barrier agents and methods of their use.