İnsan, Doğal Hakları ve Devlet: Postmodern Çağda Klasik Liberal Değerleri Yeniden Anlamak

Abstract

Bu makalede, günümüzde çoğu yönüyle devlet tekeline girmiş “modern” kavramının ve modernist toplum sahalarının daha fazla sorgulanır hale geldiği “postmodern” yeni çağda, klasik liberalizmin temel değerlerinin, ‘insan’ yararına hâlen yol gösterici olduğu vurgulanacaktır. Bu bağlamda, devlet ve devletçilik ideaları, tek taraflı çıkarlarını koruyacak şekilde hareket eden Makyavelist bireyler topluluğunun faydacı bir doğal ürünü müdür? Keza, bu surette hayat bulan Hobezyen bir Leviathan mıdır? Yoksa günümüzde daha kabul edilebilir şekliyle, modern devletin kaynağı sayılan Weberyan öğretinin öngörebileceği üzere, mekanizmayı bozmamak adına duygulardan arındırılmış rasyonel fayda ve çıkar hesabını en iyi yapan bir makine midir? Bu ana sorunsal etrafında disiplinler-arası bir yaklaşımla Devlet’in, modern dönemde tüm bu belirtilenlerden bir nebze almış olabileceği iddia edilecek, insan eliyle yaratılan yapay kutsiyetler arkasında, yine insanı karamsar bir evrime zorlayan devlet adına yapılan tüm eylemlerin ise, yeni çağın ‘yıkıcı’ olabilecek etkileriyle değil, Locke’cu perspektiften liberal doğal haklar ve yeni postmodern bireyciliğin birleşiminde, daha kabul edilebilir bir ölçüye çekilebileceği savunulacaktır.