Diabetes Mellitusu Olan Bireylerde Periferal Nöropati ve Hemşirelik Bakımı

Abstract

Diabetes Mellitus; insülin hormonunun yetersizliği, eksikliği veya yokluğu sonucu gelişen hiperglisemi ile karakterize metabolik bir hastalıktır. Bu kronik hiperglisemi sürecinde gelişen sekonder metabolik ve mikrovasküler değişiklikler sonucu sinir liflerinin gövde, akson ve miyelin kılıfı hasar görmekte; diabetes mellitusu olan bireylerde en sık karşılaşılan komplikasyonlardan biri olan diyabetik periferal nöropati oluşmaktadır. Diyabetik periferal nöropati ağrı lifleri, motor nöronlar dahil tüm periferik sinirleri etkilemekte; uyuşma hissi, karıncalanma, parestezi, duyu kaybı, kas güçsüzlüğü, hiperaljezi ve allodini ile belirti vermektedir. Diyabetik periferal nöropati duyu ve refleks kayıplarına, düşmelere, enfeksiyonlara, ülserasyonlara, diyabetik ayak yarasına ve ampütasyonlara kadar ilerleyebilmekte; mortalite ve morbidite oranlarını arttırmaktadır. Bu yüzden diyabetik periferal nöropati tanılama, teşhis ve tedavisinde hastanın tıbbi öyküsünün ve mevcut durumunun detaylı olarak incelenmesi, düzenli aralıklarla taramalar yapılması gerekmektedir. Diyabetik periferal nöropati tanı, tedavi ve önlenmesinde ihtiyaç duyulan multidisipliner ekip içerisinde hemşire önemli bir role sahiptir.