Abstract
Bu ikonografik ve ikonolojik analiz, Poseidon Evi’nin emblemasında yer alan Skyros’taki Akhilleus betimi ile ilgili uzun bir geleneğin Zeugma’daki varlığını göstermektedir. Bu gelenek İS 1. yüzyıla kadar uzanır ve Roma mozaiği ve resmi ile ilgilidir. Skyros’taki Akhilleus betimi Batı’dan Doğu’ya, özellikle İtalya’dan (Roma ve Pompeii) Roma İmparatorluğu’nun doğu kısmına doğru yayılmıştır. Bu model, İS 3. yüzyılın başında Caracalla (211-217) döneminde Fırat üzerindeki Zeugma’ya ulaşmıştır. Poseidon Villası’nın zengin sahibi (dominus) ve müşterisi, Legio IV Scythica veya Parthica’ya bağlı Caracalla’nın yüksek bir memuru olacaktı. Aslında Zeugma, her şeyden önce Septimius Severus’un (193-211) ve onun halefi Caracalla’nın saltanatı sırasında, bu Roma lejyonunun yerleşim yeri ve Partlara karşı ileri bir karakol olmuştur. Poseidon Villası’nın sahibi, Büyük İskender’in durumunda olduğu gibi, Caracalla’nın ideolojik düzeyde çok sevdiği Skyros’taki Akhilleus temasını seçerek imparatorluk propagandasını kendine mal etmiştir (Örn. Cassius Dio, Herodian, Scriptores Historiae Augustae). Skyros’taki Akhilleus miti çok eskiye dayanmaktadır (Örn. Cypria, Pindar, Sophocles, Euripides) ve hem Roma (Domus Aurea) hem de Pompeii resim ve mozaiğinde, Caracalla gibi hem Akhilleus hem de Büyük İskender’in coşkulu bir hayranı olan imparator Nero’ya kadar uzanır.
Publisher
Journal of Mosaic Research
Subject
Visual Arts and Performing Arts,Archeology
Reference36 articles.
1. Abadie-Reynal 2008 C. Abadie-Reynal, “Eaux décoratives, eaux symboliques à Zeugma”, Syria 85, 99-117.
2. Balty 2013 J. Balty, “Achille à Skyros: polysémie de l’image mythologique”, M. Galinier - F. Baratte (eds.), Iconographie funéraire et société: corpus antique, approches nouvelles? Collection Histoire de l’art 3, Perpignan, 117-130.
3. Bragantini 1993 I. Bragantini, “Casa dei Dioscuri (VI 9, 6.7)”, PPM IV, Roma, 860-1003.
4. Bragantini 1999 I. Bragantini, “Casa di Achille (IX 5, 1-3)”, PPM IX, Roma, 370-399.
5. Brelich 1955-1957 A. Brelich, “Les Monosandales”, NouvClio 7-9, 469-484.