1. Andreas, J. B. ve Watson, M. W. (2009). Moderating effects of family environment on the association between children's aggressive beliefs and their aggression trajectories from childhood to adolescence. Development and Psychopathology, 21(1), 189-205.
Arsenio, W. F., Cooperman, S. ve Lover, A. (2000). Affective predictors of preschoolers’ aggression and peer acceptance: Direct and indirect effects. Developmental Psychology, 36(4), 438-448.
2. Basım, H. N. ve Çetin, F. (2011). Yetişkinler İçin Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği'nin güvenilirlik ve geçerlilik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 22(2), 104-114.
3. Bayar, Y., Sayıl, M. ve Kındap Tepe, Y. (2020). The relationship of autonomous motivation to prosocial behavior: Mediator role of prosocial friends and friendship quality among Turkish adolescents. Research on Education and Psychology, 4(1), 98-113.
4. Bayraktar, F., Kındap, Y., Kumru, A. ve Sayıl, M. (2010). Olumlu Sosyal ve Saldırgan Davranışlar Ölçeği'nin ergen örnekleminde psikometrik açıdan incelenmesi. Türk Psikoloji Yazıları, 13(26), 1-13.
5. Boxer, P., Tisak, M. S. ve Goldstein, S. E. (2004). Is It bad to be good? An exploration of aggressive and prosocial behavior subtypes in adolescence. Journal of Youth and Adolescence, 33(2), 91-100.