COVID-19 ENFEKSİYONUNUN KRONİK BÖBREK HASTALIĞINDA PROGRESYON VE KRONİK İNFLAMASYON ŞİDDETİNE ETKİLERİ

Abstract

Amaç: SARS-COV-2 (Şiddetli akut Solunum Sendromu Virüsü), geniş bir organotropizme sahiptir. Baskın olarak pulmoner sistemi tutsada, böbreklerde yaygın olarak tutulmaktadır. Kronik böbrek hastalarında, akut böbrek hasarını ve mortaliteyi artırdığı çalışmalarla gösterilmiştir. Ancak hayatta kalan ve diyalizsiz takipte olan hastalarda progresyon ve kronik inflamasyon şiddetine etkileri henüz bilinmemektedir. Çalışmadaki amacımız bu durumu araştırmaktır. Araçlar ve Yöntem: Çalışma retrospektif olarak gerçekleştirildi. COVID-KBH (n=54) ve NON-COVID KBH (n=80) olmak üzere, iki grup oluşturuldu.NON-COVID, kontrol grubu olarak ele alındı. COVID-KBH hastalarının akut enfeksiyondan önce son 3 ay içerisinde stabil takiplerindeki, bazal böbrek fonksiyon testleriyle (BUN, Üre, creatinin, GFR), bazı tam kan sayımı alt belirteçlerinin (WBC, Hbg, Neu, Ly, Plt, RDW, Plt/LY ve NEU/Ly), akutenfeksiyondan 6 ay sonraki değişimleri incelendi. NON-COVID grubunda da aynı değişkenlerin bazal değerleriyle, 6 ay sonraki değişimleri incelenerekkarşılaştırılması sağlandı. Böylece SARS-COV-2’nin olumsuz etkinliği araştırıldı. Bulgular: COVID-KBH grubunun 6 ay sonraki bazal böbrek fonksiyonları incelendiğinde, creatinin düzeyinde artış, GFR’de ise azalma saptanmışken, NON-COVID grubunda herhangi bir değişim gözlenmemiştir. Kronik inflamasyon belirtçeleri açısından da önemli farklılıklar görülmüştür. COVID grubunda Platelet/Lenfosit oranı (PLR) ve RDW (Eritrosit dağılım genişliği) düzeylerinde artış, hemoglobin ve lenfosit düzeylerinde ise azalma izlenmiştir. NON-COVID grubunda hemoglobin düzeyleri artışa geçmiş, diğer belirteçler açısından herhangi bir değişiklik gözlenmemiştir. Sonuç: SARS-COV-2 ile enfekte olup hayatta kalan ve diyalizsiz takipte olan kronik böbrek hastalarında, progresyon ve kronik inflamasyon şiddeti artmıştır.