Abstract
Autor prezentuje własną interpretację fenomenologicznej zagadki „w sobie” przedmiotu rzeczywistego i samego świata. Rozwiązanie tej zagadki ma rozstrzygające znaczenie dla właściwego zrozumienia fenomenologii transcendentalnej. Według Husserla, rzecz transcendentna jest „w sobie” w odniesieniu do faktycznego doświadczenia, ponieważ jej esse nie rozpływa się w percipi i może istnieć nawet wtedy, gdy nie jest faktycznie doświadczana. „W sobie” przedmiotu realnego nie oznacza jednak jego istnienia poza wszelkim możliwym sposobem dania w świadomości, ale jest idealną jednością daną w nieskończonej wielości rzeczywistych i możliwych przejawów tego samego dopuszczającego określenia x. Wszystkie przedmioty realne są jednostkami sensu, ale sens nie przenika przedmiotu w nieskończoności jego przejawów, a w konsekwencji niewyczerpywalne x jako nosiciel tożsamości przedmiotu zawiera nadwyżkę wykraczającą poza sens. Zasadnicza teza artykułu brzmi, że „w sobie” rzeczy transcendentnej i świata realnego odpowiada czystemu x i jego nadwyżce przekraczającej sensy noematyczne.
Reference27 articles.
1. Bernet R. (1979), Perception as a Teleological Process of Cognition, „Analecta Husserliana” 9: 119–132.
2. Bernet R., Kern I., Marbach E. (1989), Edmund Husserl. Darstellung Seines Denkens, Felix Meiner Verlag, Hamburg.
3. Brelage M. (1965), Studien zur Transzendentalphilosophie, Walter de Gruyter & Co, Berlin.
4. de Palma V. (2005), Ist Husserls Phänomenologie ein Transzendentaler Idealismus?, „Husserl Studies” 21: 183–206.
5. Derrida J. (1992), Przemoc i metafizyka. Esej o myśli Emmanuela Levinasa, tłum. K. Matuszewski,