BAĞLANMA-TEMELLİ KANITA-DAYALI MENTÖRLÜK MODELİ-Reference-Cited by-同舟云学术

BAĞLANMA-TEMELLİ KANITA-DAYALI MENTÖRLÜK MODELİ

Published:2022-12-11 Issue: Volume: Page:
ISSN:1303-5495
Container-title:İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi
language:tr
Short-container-title:

Author:

SUBAŞI Hacer¹^ORCID,YILDIZ Nadire Gülçin¹^ORCID

Affiliation:

1. ISTANBUL MEDIPOL UNIVERSITY

Abstract

Mentörlük programları çocuk ve gençlerin pozitif gelişimini destekleyen sistemli programlardır. Araştırmalar, mentörlük programlarının bireyleri sosyal, duygusal, akademik ve istihdam alanlarında desteklemek adına faydalı olduğunu (Logsdon ve ark., 2018); koruyucu ve önleyici faktörleri teşvik ettiğini göstermektedir. Mentörlük programları sadece mentiler için değil mentörler için de olumlu bir iklim ve iş birliği kültürü oluşturarak onların pozitif gelişimlerini teşvik edebilir (Voight & Nation, 2016). Nitekim 1990’lı yıllardan beri bu amaçla pek çok mentörlük programı hayata geçirilmiştir. Günümüze dek niceliksel olarak ciddi anlamda artış gösteren mentörlük programlarının niteliğinin nasıl olması gerektiği ile ilgili ciddi kaygılar doğmuştur. Söz konusu kaygıların bir neticesi olarak etkili ve kanıta dayalı bir mentörlük programının nasıl olması gerektiği sorusu gündeme gelmiştir. Artık, bir mentörlük programında olması gereken süreçlerin yapılandırıldığı, hedef menti kitlesinin özelliklerinin, barındırdığı bireysel (ör. bağlanma tarzı, psikopatoloji, vb.) ve çevresel risk faktörlerinin dikkate alındığı bir nevi kişiselleştirilmiş mentörlük programları tartışılmaya başlanmıştır. Bu çalışma da söz tartışmalardan hareketle özellikle mentör ve menti eşleştirme sürecinde bağlanma temelli bir yaklaşımın ve süregiden süpervizyon desteğinin etkili ve nitelikli bir mentörlük programı için neden önemli olduğu tartışılmıştır. Sonuç olarak, aşırı yapılandırılmış bir çerçevede sadece hedef odaklı mentörlük programlarından ziyade yine belirli bir çerçevesi ve hedefi olan ama ilişkiyi merkeze alan daha menti odaklı bir yaklaşım gençliğin pozitif gelişimi için gereklidir.

Publisher

Istanbul Ticaret Universitesi

Subject

General Medicine

Reference63 articles.

1. Ainsworth, M. S., Bell, S. M. V. & Stayton, D. J. (1969). Individual Differences in Strange Situational Behavior of One-year-olds. H. R. Schaffer (Ed.). The Origins of Human Social Relations içinde, Academic Press.

2. American School Counselor Association (ASCA). (Adopted 1978; Revised 1984, 1993, 1999, 2002, 2008, 2015). Position Statement: The School Counselor and Peer Support Programs. ASCA.

3. Barnett, J. E., Doll, B., Younggren, J. N., & Rubin, N. J. (2007). Clinical competence for practicing psychologists: Clearly a work in progress. Professional Psychology: Research and Practice, 38, 510-517.

4. Barnett, J.E. (2000). The supervisee’s checklist: Attending to ethical, legal, and clinical issues. The Maryland Psychologist, 46:1, 18-19.

5. Beltman, S. & MacCallum, J. (2006). Mentoring and the Development of Resilience: An Australian Perspective, International Journal of Mental Health Promotion, 8, 1.