Türkistan’da İdari Yerlileştirme (Korenizatsiya) Sorunsalının Ortaya Çıkışı: G. I. Safarov ve Türkbüro’nun (1920-1922) Rolü

Abstract

Rus İç Savaşı’nda Orenburg Tıkacı nedeniyle Türkistan ve Avrupa Rusyası’nın bağlantısının kopması, bölgede eski Çarlık kalıntılarıyla birlikte demiryolu işçileri gibi azınlık grupların oluşturduğu Taşkent Sovyeti’nin idareyi ele geçirmesiyle sonuçlanmıştır. Bu dönemde merkezin yönetimsel tezlerini dahi umursamayan Taşkent Sovyeti, bölgedeki Rus unsurlarla birlikte Türklere karşı geniş çaplı el koymalar ve katliamlar gerçekleştirmiştir. Orenburg Tıkacı’nın ortadan kaldırılması sonrasında merkez yönetimi İç Savaş sırasında Taşkent Sovyeti’nin verdiği hasarı kendileri adına düzeltmek, daha once parti teşkilatlanmasının olmadığı bölgede bir sovyet inşaasına girişmek adına ‘Türk Büro’ aracılığıyla başta Safarov olmak üzere merkezden birçok ‘nitelikli proleter’ ihraç etmiştir. Türkistan’ı çok iyi bildiğini iddia eden ve ‘doğu toplumları’ için sömürge devrimi ilkesini ortaya atan Safarov, Türkistan’ın yönetimde yerlileştirilerek sovyetleştirilmesi politikalarını uygulamaya koymuştur. Sovyet inşaası, bölgenin yalnızca sovyet idaresine eklemlendirilmesi açısından değil Lenin’in Sürekli Devrim ilkesi açısından doğu toplumlarına örnek teşkil edecek bir doğu devrimi hedefinin de merkezi haline getirmeyi amaçlamıştır. Ancak Safarov’un pratiği Orenburg Tıkacı sürecinin bir ‘intikamı’ olarak algılanmış ve Türkistan’da ‘yerlileştirme’ sorunsalını ortaya çıkarmıştır. Bu sorunsal etrafında ne parti merkezini ne de milli aydınları tatmin edemeyen Safarov’a karşı ciddi bir muhalefet ortaya çıkmış ve sonuçta sorunsal etnik çatışma ekseninde sığ bir alana çekilmiştir. Bu bakımdan çalışma Safarov’un sömürge devrimi ilkesi çevresinde Türkistan’da idarî yerlileştirme sorunsalını arşiv belgeleri ve dönemin tanıkları ile karşıt görüşler üzerinden mercek altına almaktadır.