Ku solidarnemu życiu. Latynoamerykański ruch zmiany społecznej ufundowany na idei solidarnej ekonomii

Abstract

Wobec rozpoczętej w latach 80. ubiegłego stulecia globalizacji neoliberalnych zasad ekonomicznych zaczęto formułować i wprowadzać w życie projekty ekonomiczne, takie m.in., jak ekonomia społeczna, ekonomia dobra wspólnego, ekonomia z ludzką twarzą czy ekonomia solidarna, które miały łagodzić negatywne społeczne skutki gospodarki neoliberalnej. W krajach Ameryki Łacińskiej z nadzwyczaj przychylnym przyjęciem spotkały się zwłaszcza koncepcje ekonomii solidarnej, gdzie w pierwszej dekadzie obecnego stulecia z upowszechnieniem jej zasad zaczęto wiązać nadzieje na ustanowienie alternatywnej wobec wygenerowanej przez neoliberalizm rzeczywistości społecznej, politycznej, aksjologicznej i antropologicznej. W wyniku trudności (behawioralnych, instytucjonalnych, politycznych), z jakimi spotyka się funkcjonowanie solidarnych podmiotów gospodarczych, nadzieje te zdają się być dzisiaj zawiedzione, widoczność ekonomii solidarnej w przestrzeni społecznej jest nikła, a sam ruch wydaje się ulegać wygaszeniu lub co najmniej podlegać stagnacji. Artykuł ma na celu wskazanie czynników, które wpłynęły na ukształtowanie się specyficznej mentalności, na której gruncie owe projekty były i są formułowane, przedstawienie zarysu tych idei, wyeksponowanie ich aksjologicznych i antropologicznych założeń, wskazanie trudności, z jakimi się spotyka ich urzeczywistnianie oraz poddanie ocenie obecnego stanu ich realizacji.