Praktyki wychowawcze a transmisja wzorów kulturowych w rodzinie

Abstract

Przedmiotem analizy jest oddziaływanie pozycji klasowej, kapitału kulturowego i innych cech położenia społecznego rodziców na wzory wychowywania dzieci. Podstawą ustaleń są dane z ogólnopolskiego badania zrealizowanego w 2019 r. Z naszej analizy wynika, że posiadanie wyższego kapitału kulturowego w sensie chodzenia do opery, filharmonii, a także uprawiania sportu lub jedzenia w restauracji sprzyja czytaniu dzieciom książek, chodzeniu z nimi do teatru i na koncerty muzyki poważnej. W tym samym kierunku oddziałuje poziom wykształcenia i pochodzenie społeczne rodziców: wzrost wykształcenia i posiadanie ojca inteligenta związane są z częstszym stosowaniem tych praktyk wychowawczych. Z kolei, porównanie aktywności obojga rodziców wskazuje na nieco większą rolę matek niż ojców w odniesieniu do czytania książek i edukacji dzieci, chociaż ojcowie nie ustępują wyraźnie matkom w chodzeniu z dziećmi do teatru i na koncerty muzyczne. Ustalenia te można traktować jako jeden z elementów odtwarzania się dystansów społecznych ze względu na przekazywanie dzieciom wartości, które rzutują na ich szanse życiowe. Przemawiają one również za występowaniem homologii, czyli podobieństwa we wzorach oddziaływania pozycji klasowej na praktyki wychowawcze w wymienionych aspektach.