Włoskie laboratorium i źródła neoliberalnej kontrrewolucji

Abstract

Artykuł rekonstruuje historię autonomicznych ruchów społecznych w powojennej historii Włoch, których aktywność przypadała w dużym stopniu na okres tzw. "lat ołowiu". Po kolei omawiane jest powstanie operaizmu orach autonomicznego ruchu robotniczego, następnie ruchu studenckiego, operaistycznego feminizmu oraz w końcu radykalnych ruchów autonomicznych lat 70. Historia ta rekonstruowana jest z perspektywy współczesnej włoskiej filozofii politycznej, która w dużym stopniu wykształciła się na koncepcjach wypracowanych wcześniej przez autonomiczne ruchy oraz na ich doświadczeniach. Perspektywa ta, która podmiotowe praktyki oporu traktuje jako punkt wyjścia dla teoretycznych analiz, umożliwia spojrzenie na historię reakcji na autonomiczne ruchy społeczne oraz ich brutalnego stłumienia jako na źródło neoliberalnej kontrrewolucji lat 80. i 90.