Affiliation:
1. DİCLE ÜNİVERSİTESİ
2. ANKARA ÜNİVERSİTESİ, SİYASAL BİLGİLER FAKÜLTESİ, POLİTİKA VE EKONOMİ BÖLÜMÜ
Abstract
Son dönemde mutluluk ekonomisi üzerine yapılan çalışmalarda, kişiler arası ilişkilerde ortaya çıkan faydaların (ilişkisel malların) mutluluğun önemli bir kaynağı olduğunu gösterilmiş ve belli bir geçim düzeyi sonrası gelirdeki artışın mutlulukta ek bir artışa neden olmaması (gelir-mutluluk paradoksu) açıklanmıştır. Literatüre takiben çalışmada, ilişkisel mutluluk teorisinin bir alt başlığı olan bağlanma kuramıyla ilişkisel mallar, gelir ve mutluluk arasındaki ilişki Dünya Değerler Araştırması’nın dördüncü dalgası kullanılarak araştırılmıştır. Bulgular, başkalarını güvenilmez bulduğu için ilişkilerden kaçınan güvensiz bağlanmaya sahip bireylerin ilişkisel malların üretimine/tüketimine ayırdıkları zaman az olması nedeniyle mutluluklarının daha yüksek olmadığını ortaya koymuştur. Ayrıca dünya genelinde, şekil yardımıyla kişi başı reel gelir arttıkça ilişkisel mallar ile gelir arasındaki ilişkinin zayıfladığı gözlenmiştir.
Reference40 articles.
1. Ainsworth, M. et al. (1978), Patterns of Attachment: A Psychological Study of the Strange Situation, New York, Psychology Press.
2. Bartholomew, K. & L.M. Horowitz (1991), “Attachment Styles among Young Adults: A Test of a Four-Category Model”, Journal of Personality and Social Psychology, 61(2), 226-244.
3. Becchetti, L. et al. (2008), “Relational Goods, Sociability, and Happiness”, Kyklos, 61(3), 343-363.
4. Becchetti, L. et al. (2011), “Income, Relational Goods and Happiness”, Applied Economics, 43(3), 273-290.
5. Becchetti, L. et al. (2012), “The Relationship between Social Leisure and Life Satisfaction: Causality and Policy Implications”, Social Indicators Research, 108(3), 453-490.