1. Aktürk, Ş. (2009). Persistence of the Islamic Millet as an Ottoman Legacy: Mono-Religious and AntiEthnic Definition of Turkish Nationhood, Middle Eastern Studies, 45(6), 893-909. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/00263200903294229 adresinden alındı.
2. Bekir, H. (2015). Bulgaristan’da Dil Planlaması Çerçevesinde Anadil Olarak Türkçeye Yönelik Dil Politikaları. Ege ve Balkan Araştırmaları Dergisi, 2(2), 59-68. https://www.academia.edu/44916388/1944_1958_YILLARI_ARASI_BULGAR%C4%B0STAN_DA_D%C4%B0L_POL%C4%B0T%C4%B0KALARI_%C3%87ER%C3%87EVES%C4%B0NDE_T%C3%9CRK%C3%87EN%C4%B0N_KONUMU_THE_POSITION_OF_TURKISH_IN_THE_FRAMEWORK_OF_LANGUAGE_POLICIES_IN_BULGARIA_BETWEEN_1944_1958 adresinden alındı.
3. Bekir, H. (2016). Bulgaristan Eğitim Sisteminde Türkçenin Ana Dili Olarak Öğretimi: Dr. İbrahim Hakan Karataş (Ed.), II. Uluslararası Öncü Öğretmenler Zirvesi Bildiriler Kitabı içinde (s. 169-181) İstanbul: Uluslararası Öncü Eğitimciler Derneği. https://www.academia.edu/50490296/ adresinden alındı.
4. Bekir, H. (2020). 1944-1958 Yılları Arası Bulgaristan’da Dil Politikaları Çerçevesinde Türkçenin Konumu: Ayhan Yatbaz, Uğur Türkel (Ed.), Uluslararası Stratejik Araştırmalar Kongresi Bildiriler Kitabı içerisinde (s. 115-121). Antalya: Turkuaz Kongre. https://www.academia.edu/44916388/ adresinden alındı.
5. Brubaker, R. (2000). Accidental Diasporas and External “Homelands” in Central and Eastern Europe: Past and Present. Reihe Politikwissenschaft Political Science Series, (71), 1-19. https://aei.pitt.edu/32402/1/1208853582_pw_71.pdf adresinden alındı.