Abstract
Kadınların aile ve çalışma hayatında aktif olarak yer almaları aynı zamanda ebeveyn ve eş rollerinin de devam etmesi ile artan sorumlulukları evlilikten aldıkları doyumu etkileyebilmektedir. Bu araştırmada çalışan ve çalışmayan kadınların evlilik doyumları, yaş, eğitim durumu, ailenin aylık geliri, evlilik süresi, çocuk sayısı, evlenme şekli, evlenmeden önceki tanışıklık süresi, es desteği, ev ve çocuk bakımında eşlerinin desteğinin olup olmaması gibi değişkenlere göre incelenmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu Aksaray ilinde yaşayan çalışan 100 ve çalışmayan 100 olmak üzere toplam 200 evli kadın oluşturmuştur. Araştırmada “Evlilik Yaşam Ölçeği” ve “Demografik Bilgi Formu” veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Araştırmanın sonucuna göre, çalışan kadınların evlenme şekillerinin evlilik doyumu ile ilişkili olduğu eşleriyle anlaşarak evlenen kadınların görücü usulü ile evlenen kadınlardan daha yüksek evlilik doyumuna sahip olduğu görülmüştür. Ayrıca her iki grupta da katılımcıların evlilik doyumlarının eş desteğine, eşlerinin çocuk bakımında ve ev işlerinde kendilerine yardımcı olup olmamasına ve evliliklerinde kendilerini ne kadar mutlu olarak algıladıklarına göre değiştiği ve eşleri tarafından desteklenen, ev ve çocuk bakımında destek gören ve evliliklerinde kendilerini mutlu ve çok mutlu olarak algılayan kadınların evlilik doyumlarının çok daha yüksek olduğu görülmüştür.
Reference27 articles.
1. Bahr, J.S., Chappell, B.C. & Leigh, K.G. (1983). Age at marriage, role enactment, role consensus and marital satisfaction. Journal of Marriage and theFamily,45(4), 795 – 803.
2. Byers, E.S. & Demmons, S. (1999). Sexual satisfaction and sexual self – disclosure within dating relationships. The Journal of Sex Research, 36(2), May, 180 – 89.
3. Çağ, P. & Yıldırım, İ. (2013). Evlilik doyumunu yordayan ilişkisel ve kişisel değişkenler. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(39), 13 – 23.
4. Çimen, Ş.E. (2007). Görücü Usulü ve Anlaşarak Evlenen Bireylerin Çeşitli Sosyal Psikolojik Faktörler Yönünden Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
5. Daniluk, J.C. (1999). When biology isn’t destiny: Implications for the sexuality of women without children. Canadian Journal of Counselling, 33(2), 79 – 94.