Farklı yöntemlerle tedavi edilen erozyonlu mine yüzeyine uygulanan ortodontik braketlerin bağlanma dayanımlarının karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Çalışmanın amacı ortodontik braketlerin, dört farklı remineralizasyon ajanı ile işlenmiş demineralize mineye bağlanma dayanımının (Shear Bond Strength- SBS) değerlendirmesi ve taramalı elektron mikroskobu (SEM) kullanarak mine yüzeylerinin incelenmesidir. Gereç ve Yöntemler: Bu in vitro çalışmada, 120 premolar diş incelenmiştir. Premolar dişler 20’şer dişin olduğu altı gruba ayrıldı: negatif kontrol (Grup NC)- herhangi bir tedavi ajanı uygulanmadan erozyon remineralizasyon döngüsü uygulanan grup, pozitif kontrol (Grup PC), florür ile tedavi edilen grup (Grup F), kombinasyon halinde florür ve diyot lazer ile tedavi edilen grup (Grup F+D), CPP-ACP ile tedavi edilen grup (Grup M) ve nano-hidroksiapatit ile tedavi edilen grup (Grup B). PC grubu hariç tüm örneklerde erozyon remineralizasyon döngüsü uygulandı. Her bir grup için 20 örnek, yapışma dayanımı SBS testine tabi tutuldu ve SEM kullanılarak incelendi. Bulgular: Ortodontik braketlerin SBS değerleri açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edildi (p˂0.001). Grup M ve Grup B arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamaktaydı (p = 0.375). Diğer tüm ikili karşılaştırmalarda önemli bir fark vardı (p˂0.001). Grupların erozyon remineralizasyon döngüsü sonrasında uygulanan ortodontik braketlerin SBS değerleri sırası şu şekildeydi; Grup NC (sağlam mine)> Grup B ~ Grup M> Grup F+D> Grup F> Grup PC (erozyona uğramış mine). SEM incelemeleri SBS bulgularını destekler niteliteydi. Sonuç: Çalışmamızdaki tüm gruplara uygulanan remineralizasyon materyallerinin, erozyona uğramış diş yüzeylerinin yapışma dayanım değerlerini önemli ölçüde arttırdığı belirlendi. Grup M ve Grup B, demineralize mine yüzeylerine ortodontik braketlerin yapıştırılması için klinik olarak kabul edilebilir SBS değerleri sağlama konusunda diğer gruplardan daha etkili bulundu.