Abstract
Sporządzanie zapisków terenowych pozostaje integralną częścią obserwacji uczestniczącej, która polega na tym, że badacz uzyskuje wgląd w konkretne sytuacje społeczne i zjawiska kulturowe. Procedura notowania z pozoru wydaje się prosta, jednak w istocie jest to złożony proces, uwarunkowany przez rozmaite okoliczności oraz mający swe korelaty cielesne i materialne. Dlatego warto zdawać sobie sprawę nie tylko z tego, co badacz zapisuje, ale także, że w ogóle zapisuje oraz – nade wszystko – jak to robi. Kwestie te należy zaś analizować w sposób zindywidualizowany i zlokalizowany, zorientowany na działania konkretnego badacza w konkretnym terenie. W artykule podejmuję refleksję nad praktycznymi aspektami tworzenia notatek terenowych na przykładzie własnych badań nad autyzmem.
Publisher
Uniwersytet Lodzki (University of Lodz)
Subject
General Earth and Planetary Sciences,General Environmental Science
Reference25 articles.
1. Bachelard G. (1975) Wyobraźnia poetycka. Wybór pism, tłum. H. Chudak i A. Tatarkiewicz, Warszawa, Państwowy Instytut Wydawniczy.
2. Byczkowska D. (2012) „Ciało to mój największy nauczyciel”. Interakcje z własnym ciałem w pracy tancerza, „Przegląd Socjologii Jakościowej”, t. 8, nr 2, s. 112–127, https://doi.org/10.18778/1733-8069.8.2.05
3. Csordas T. J. (red.) (1994) Embodiment and Experience. The Existential Ground of Culture and Self, Cambridge, Cambridge University Press.
4. Emerson R. M., Fretz R. I., Shaw L. L. (red.) (1995) Writing Ethnographic Fieldnotes, Chicago, University of Chicago Press, https://doi.org/10.7208/chicago/9780226206851.001.0001
5. Ingold T. (2000) The Perception of the Environment. Essays on Livelihood, Dwelling and Skill, London, Routledge.