Abstract
U dzieci i młodzieży w wieku szkolnym diagnozuje się wiele rodzajów zaburzeń głosu. Na potrzeby artykułu przeprowadzono badanie z rodzicami dzieci w wieku 4–6 lat. Do badania wykorzystany został wskaźnik niepełnosprawności głosowej (pVHI). Kwestionariusz pVHI składa się z trzech części: podskali funkcjonalnej, emocjonalnej i fizycznej. We wszystkich trzech grupach wiekowych badanych dzieci najwyższe średnie wartości pVHI występowały w podskali funkcjonalnej, a największe prawdopodobieństwo wyższego stopnia niepełnosprawności głosowej stwierdzono u dzieci pięcioletnich, które uzyskały najwięcej punktów w badaniu.
Publisher
Uniwersytet Lodzki (University of Lodz)