Abstract
Ingmar Bergman wniósł do dyskusji o sztuce własną estetykę i autorski język. Zastanowię się, czy wykorzystywał filmowe medium do filozofowania w duchu egzystencjalizmu. Analizując Więzienie, Siódmą pieczęć, Tam, gdzie rosną poziomki, Gości Wieczerzy Pańskiej i Szepty i krzyki odwołuję się do: wypowiedzi artysty, interpretacji badaczy jego filmów i filozofii egzystencjalnej – Kierkegaarda, Sartre’a, Heideggera i Jaspersa. Perspektywa interpretacyjna, którą przyjmuję jest panoramiczna. Zakładam za Höök i Bergom-Larsson, że twórczość Bergmana stanowi spójną całość. W takiej perspektywie nie tylko ujawniają się związki filmów Bergmana z filozofią egzystencjalną, ale również jego filozoficzny punkt widzenia.
Publisher
Uniwersytet Lodzki (University of Lodz)
Reference42 articles.
1. Belle van, J. (2017). Re-conceptualizing Ingmar Bergman’s status as auteur de cinema. W: European Journal of Cultural Studies, DOI: 10.1177/1367549417718211.
2. Bergman, I. (1993). Każdy film jest moim ostatnim. W: J. Balbierz (red.), Ingmar Bergman (8-16). Kraków: Wydawnictwo i Drukarnia „Secesja”.
3. Bergman, I. (1991). Laterna magica. Warszawa: „Czytelnik”.
4. Bergman, I. (1993). Obrazy. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.
5. Bergman, I., (1987). Tam, gdzie rosną poziomki. W: J. Słodowska (red.), Ingmar Bergman. Scenariusze (121-174). Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.