Abstract
W twórczości Sade’a spotkamy dwa archetypy kobiety: kobietę cnotliwą, utożsamianą z ofiarą oraz kobietę występną, utożsamianą z libertynką. Kobieta cnotliwa skupia w sobie wszystkie cechy tradycyjnie składające się na konstrukt kobiecości — jest łagodna, opiekuńcza, wstydliwa, stara się zachować swoje dziewictwo. Wszystkie te cechy są przez Sade’a pogardzane, zaś ideałem kobiety jest dla niego prostytutka. W swoich dziełach Sade ze szczególną pogardą odnosi się do matek i macierzyństwa, ponieważ stanowi ono zaprzeczenie praw natury, która pragnie jedynie destrukcji, nie rozmnażania. Libertyni zazwyczaj mają ambiwalentny stosunek do swoich matek — jednocześnie ich pożądają i pragną je zabić. Również sam wizerunek matki nie jest jednoznaczny — obok matek cnotliwych, będących obiektem pogardy, znajdziemy też matki występne, które niejednokrotnie uśmiercają swoje dzieci. Druga część artykułu jest próbą obronienia tezy, iż twórczość Sade’a niesie w sobie feministyczne przesłanie. Przede wszystkim de Sade chciał wyzwolenia kobiet od konstruktu kobiecości, który narzucał im cnotę i wstydliwość. Z tego powodu przedstawione przez niego postaci kobiet mogą wydawać się męskie — ponieważ nie mają cech typowo uznawanych za kobiece. Dlatego też wizja kobiet w dziełach Sade’a ma wymiar emancypacyjny, zarówno w porównaniu z twórczością współczesnych mu pisarzy jak i z poglądami wielu jego interpretatorów.
Publisher
Uniwersytet Lodzki (University of Lodz)
Reference16 articles.
1. Banasiak, B. (2020). Integralna potworność. Markiz de Sade. Filozofia libertynizmu, czyli konsekwencje śmierci Boga. Kraków: Vis-a vis etiuda.
2. de Boyer, J.-B. (1996). Thérèse philosophe. W: R. Darnton, The forbidden best-sellers of pre-revolutionary France (249–299). Nowy Jork, Londyn: W.W. Norton & Company.
3. Dworkin, A. (1989). Pornography — men possessing women. Nowy Jork: Penguin Books Ltd.
4. Gallop, J. (1995). Sade, mothers, and other women. W: D.B. Allison, M.S. Roberts, A.S. Weiss (red.), Sade and the narrative of transgression (122–141). Nowy Jork: Cambridge University Press.
5. Klossowski, P. (1992). Sade mój bliźni. Przeł. B. Banasiak, K. Matuszewski. Warszawa: Spacja.