Zrozumieć odstąpienie od przestępczości. Definicje, teorie i kierunki badań empirycznych

Abstract

Odstąpienie od przestępczości jest dominującą kategorią badawczą w kryminologii i pedagogice resocjalizacyjnej od przeszło 30 lat. W Polsce nie jest to jednak kategoria dobrze znana i zbadana. Specyfika szerokiego nurtu badań nad odstąpieniem od przestępczości wyraża się w tym, że nie wyjaśnia, dlaczego ludzie popełniają przestępstwa, ale raczej dąży do wyjaśnienia, dlaczego ludzie starają się zakończyć karierę kryminalną. Celem artykułu jest prezentacja najnowszych ustaleń dotyczących definicji odstąpienia od przestępczości i teoretycznych perspektyw wyjaśniających mechanizmy zmiany w procesie odstąpienia. Ponadto wskazane zostaną możliwe kierunki prowadzenia badań empirycznych w zakresie kryminologii i pedagogiki resocjalizacyjnej, które mogą mieć zastosowanie w naszym kraju i mogą wzbogacić nasze rozumienie procesu odstąpienia od przestępczości. Desistance from crime has been a dominant research category in criminology and resocialisation pedagogy for more than 30 years. In Poland, however, it is not a well-known or commonly researched topic. The peculiarity of the broad stream of research on desistance from crime is that it does not explain why people commit crimes, but rather seeks to explain why people end their criminal careers. The aim of this article is to present recent findings on the definition of desistance from crime and theoretical perspectives that explain the mechanisms of change in the process of desistance. In addition, possible directions for empirical research in the field of criminology and resocialisation pedagogy which may be applicable in our country and which may enrich our understanding of the process of desistance from crime are indicated.