Demir Karboksimaltoz Verilen Hastaların Değerlendirilmesi

Abstract

Giriş: Demir karboksimaltoz (DKM) parenteral pratik kullanımı, hızlı etki etmesi, ciddi reaksiyonlara neden olmaması nedeniyle kan transfüzyonuna alternatif olmuştur. Bu yazıda DKM verilen hastaların değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Materyal metod: Ocak 2018 – Haziran 2020 tarihleri arasında Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Gastroenteroloji ve İç Hastalıkları kliniklerinde takip edilen, DKM verilen hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların tanıları, laboratuvar sonuçları, kan transfüzyonu yapılıp yapılmadığı, DKM öncesi ve ikinci hafta hemoglobin (hb) değerleri araştırıldı. Bulgular: Toplam 185 hastanın 113’ü (%61) demir eksikliği anemisi (DEA), 40’ı (%21) gastrointestinal sistem (GİS) kanama, 16’sı (%9) inflamatuvar barsak hastalığı (İBH), 5’i (%3) karaciğer sirozu, 11’i (%6) diğer hastalıklar idi. Hastaların 129`u (%70) kadın, yaş ortalaması 41.45 ± 17.7 (dağılım 17 – 93) yaş idi. Tüm hastalarda DKM öncesi ortalama hb 9.21 ± 1.82 (4.37 – 13.9) g/dl iken, 2 hafta sonraki hb değerlerine ulaşılan 92 hastada ortalama hb 11.68 ± 1.64 (6.26 – 15.5) g/dl (p<0.05) idi. GİS kanamalı 40 hastadan 23’ne (%58), DEA’li 113 hastadan 21’ine (%18), sirotik 5 hastadan 3’ne (%6), İBH’lı 16 hastadan 2’sine (%12), toplam 49 hastaya ek olarak eritrosit süspansiyonu (ES) verilmişti. Hastaların hiçbirinde yan etki nedeniyle DKM infüzyonu yarıda bırakılmamış ve ciddi yan etki görülmemiştir. Sonuç: Hastaların yaklaşık üçte ikisine DEA, üçte biri başta GİS kanama ve İBH olmak üzere GİS hastalıkları nedeniyle DKM verilmiş, hastaların üçte birine kan transfüzyonu da yapılmıştır. DKM tüm hastalarda hb değerlerini 2 hafta içerisinde yaklaşık 2.5 g/dl, arttırarak anlamlı olarak yükseltmiştir. En fazla kan transfüzyonu ihtiyacı GİS kanamalı hastalarda olurken diğer hastalarda genelde DKM yeterli olmuştur. DKM infüzyonu hiçbir hastada ciddi yan etkiye neden olmamıştır.