Affiliation:
1. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi
Abstract
Amaç: Bu araştırmada Psikolojik güçlendirmenin iş performansı ve iş sorumluluğuna etkisinin ortaya konulması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Araştırmaya, Paramedik ve Hastane Öncesi Acil Tıp Derneği üyesi 343 paramedik dahil edilmiştir. İş Sorumluluğu, İş Performansı ve Psikolojik Güçlendirme Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin istatiksel analizi SPSS ve AMOS istatistik programları ile yapılmıştır.
Bulgular: Çalışmaya katılan paramediklerin İş Performansı Ölçek puan ortalaması 4,40±0,471, İş Sorumluluğu Ölçek puan ortalaması 4,61±0,423, Psikolojik Güçlendirme Ölçek puan ortalaması 4,05±0,483 olarak bulunmuştur. Paramediklerin psikolojik güçlendirme düzeyleri iş sorumluluklarını ve iş performanlarını pozitif yönde etkilemektedir.
Sonuç: Hastane öncesi insan sağlığına müdahale eden sağlık personelinin kilit noktası olan paramediklerin psikolojik güçlendirmelerinin iş sorumluluğu ve iş performansını etkilediği görülmüştür.
Funder
Çalışmayı maddi olarak destekleyen kişi/kuruluş yoktur.
Reference48 articles.
1. Kaba H. Publications on Turkish Paramedics: An Investigation Covering the Period 1996-2015. Turkiye Klin J Med Ethics-Law Hist. 2016;24(3):87–94. doi:10.5336/mdethic.2016-51459
2. Yıldırım Gürkan D, Sönmez Sari E, Gündüz S, Yolcu S. Paramedik Eğitiminin Dünü ve Bugünü Past and Present of Paramedic Education. Smyrna Tıp Derg. Published online 2014.
3. Kızıldağ H.B. Hastane öncesi Acil Sağlık Hizmetlerinde görev yapan paramedikler, olay yerinde, yetişkin vakalarda resüsitasyona başlamama veya resüsitasyonu sonlandırma kararı (ölüm kararı) vermeyi hazır mı?.Yüksek Lisans Tezi, Konya, Türkiye: Selçuk Üniversitesi;2021.
4. Horrocks P, Hobbs L, Tippett V, Aitken P. Paramedic Disaster Health Management Competencies: A Scoping Review. Prehosp Disaster Med. 2019;34(03):322–329. doi:10.1017/S1049023X19004357
5. Aksu F, Tatar A, Türkmen S, Çelikli S, Çelik A, Tetik S. Paramediklerde Psikolojik Değerlendirme Ve Eldeki 2 / 4 Parmak Oranının Kişilik Yapısı İle İlişkisi. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2010;24(1):11–18.