Abstract
Türkiye modernleşme hareketlerinde kilit rol oynayan köy enstitüleri, ülkenin okuryazar oranını artırmak, insanları mesleki anlamda eğitmek ve yapılan işin geleneksel yöntemlerden ziyade modern yöntemlerle yapılmasını sağlamak adına kurulan okullardır. Cumhuriyetin kuruluş yıllarında çağı yakalamak ve muasır medeniyetler seviyesine ulaşmak önem arz etmiştir. Bu nedenle atılacak adımlardan önemli birisi de ülke yapısına uygun sağlıklı, uygulanabilir bir eğitim sistemi oluşturmaktır. Bundan dolayı mevcut eğitim sisteminin revize edilerek çağa uygun hale getirilmesi ve eğitimin yaygınlaşması gerekliliği ortaya çıkmıştır. Bu minvalde eğitimin köye ulaşması elzem bir durum olarak görülmüştür. Köy enstitülerinin kurulmasındaki temel amaç da, halkın; devletin gelişmesine ayak uydurması, bilinçlenmesi ve modernleşmesini sağlamaktır. Köy enstitüleri yapı ve işleyiş tarzı olarak devletin kurduğu diğer okullardan farklı bir öneme sahipti. Bu okulların öncelikli hedefi köyün çok yönlü bir şekilde kalkınmasına yardımcı olmaktır. Bundan dolayı köy enstitüleri Türkiye’nin eğitim hayatında hayati bir konumda yer almaktaydı. Bu çalışmada köy enstitülerinin kuruluş, gelişim ve kapatılmasına götüren süreçler ele alınmıştır. Bunun yanında bu okulların genel bir değerlendirilmesi yapılmıştır.
Reference34 articles.
1. Akyüz, Y. (2007). Türk Eğitim Tarihi, Ankara: Pegem Yayıncılık.
2. Altunya, N. (2014). Köy Enstitüleri Sisteminde Yönetim, MSGSÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 10, Eylül, s. 28-49.
3. Aydeniz, A. (2021). Kemal Tahir İle Köy Ensıtülerine Bakmak: Bozkırdaki Çekirdek, Uluslararası Sosyal Araştırmalar
Dergisi, Cilt 14, Sayı 76, s. 405-413.
4. Aydın, B. (2014). Bauhause Tasarım Okulu, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18 (1), s. 105-120.
5. Aysal, N. (2005). Anadolu’da Aydınlanma Hareketinin Doğuşu: Köy Enstitüleri, Ankara Üniversitesi Türk İnkılap
Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, Sayı: 35-36, Mayıs-Kasım, s. 267-282.