ABSÜRDE BAŞKALDIRAN BİR UYUMSUZ: DELİ DUMRUL

Abstract

İnsan, varlığı itibariyle sonludur. Her zaman ölüme doğru bir varlıktır. Yaşamı içinde ölüm fenomeniyle karşılaşan insan, ölümden kaçar. Öleceğini bilir ancak bunu unutarak yaşar. İnsan, “fırlatıldığı” bu dünyada seçeneksiz kılınışı karşısında, dünya ve kendisi arasında anlamlı bir ilişki kuramaz. Çalışma, insanın içine düşürüldüğü bu durumu “absürt” kavramıyla ortaya koyan Albert Camus’nun felsefi görüşünü temel almaktadır. Camus, absürt duygusuyla yaşayan insanı, “uyumsuzu” yaratır. “Duha Koca Oğlı Delü Dumrul” da absürde başkaldıran bir delidir/uyumsuzdur. İnşa ettiği köprüsü üzerinden insanlığın “ölüm” karşısındaki trajedisini öyküler. Deli Dumrul anlatısı Albert Camus’nun felsefi bir kavram haline getirdiği ve sınırlarını belirlediği “absürt felsefe” noktasında ele alınmıştır.