Kanonik Sinema Tarihi Yazımından Kuşkulan(ma)mak: Nazım Hikmet’in Filmografisine Dair Birkaç Düzeltme

Abstract

Nazım Hikmet, dünyaca tanınan bir şair ve yazar olmasının yanı sıra, sinema ile profesyonel düzeyde ilgilenmiş bir sanatçıdır. 1930’lu yıllarda Türkiye’de sinema sektöründe çalışmıştır. Türk sinema tarihinin kanonunu oluşturan ana kaynak metinlerde, Nazım Hikmet’in Mümtaz Osman müstear adıyla 1933 yılında Düğün Gecesi (Kanlı Nigâr), 1934 yılında ise İstanbul Senfonisi ve Bursa Senfonisi adlı belge filmleri yönettiği iddia edilmektedir. Sinema tarihi kaynaklarında Hazım Körmükçü’nün oynattığı bir Karagöz oyununu baştan sona tespit eden 1933 tarihli Yeni Karagöz veya Karagöz adlı filmden söz edilir ve bu kaynaklarda filmin Nazım Hikmet ile ilişkisinden bahsedilmemektedir. Bu eserlerde yer alan filmlerle ilgili bilgiler, eserlerin kanonik statülerinden ötürü sorgulanmadan benimsenmiş ve tekrar edilmiştir. Bu çalışmada, Karagöz, Düğün Gecesi, İstanbul Senfonisi ve Bursa Senfonisi adlı kayıp filmler hakkında sinema tarihi kaynaklarında verilen bilgiler, dönemin gazetelerinde yapılan araştırmada elde edilen verilerle karşılaştırılmıştır. Kaynaklarda, yönetmeni Hazım (Körmükçü) olarak belirtilen Karagöz veya Yeni Karagöz filminin adının 25 Sene Evvel Bir Karagöz Gecesi, yönetmeninin ise Osman Mümtaz müstear adıyla Nazım Hikmet olduğu belirlenmiştir. Karagöz Şair ve Karagöz Çifte Cadılar filmleri ile 1933 yılında 3 Karagöz filmi çekilmiştir. Sinema tarihi kaynaklarında 1934 tarihli olduğu iddia edilen İstanbul Senfonisi ve Bursa Senfonisi filmlerinden İstanbul Senfonisi filmi 1938, Bursa Senfonisi ise 1939 tarihlidir. İstanbul Senfonisi filminin yönetmeni Nazım Hikmet iken Bursa Senfonisi filminin çekimi ve gösterimi sırasında Nazım Hikmet hapistedir. Elde edilen yeni bilgiler çerçevesinde Nazım Hikmet’in belgesel filmlerinin isimleri, aidiyetleri, yapım ve gösterim tarihleri konusunda sinema tarihinin kanonunu oluşturan metinlerde yanlışlıklar yapıldığını ve takip eden diğer yayınlarda bu yanlışların tekrar edildiğini göstermiştir. Bu tarihyazımsal kusur, sinema tarihçilerinin birincil kaynaklara değil de ikincil kaynaklara ve referanslara başvurmalarından ve karşılaştırmalı bir bakış açısını kullanmamalarından kaynaklanmaktadır. Ayrıca bu çalışmada, elde edilen bulgular çerçevesinde kayıp olan filmlerin belgesel sinema tarihi açısından nitelikleri, sinematografik özellikleri tartışılmaktadır.