Abstract
İnsanın dünya gerçekliği ile beraber başlayan dilsel gerçekliği aynı zamanda dünya ile olan bağını kuran, kuvvetlendiren ve anlamlandıran bir araçtır. Sözlü ve yazılı dilde yer alan göstergeler insanın anlamlandırma çabasının bir ürünü ve sonucudur. Bu anlamlandırma çabasından sebeplenen kavramlardan ikisi de zaman ve mekândır.
Mekân-birey birlikteliğinin ve ikamesinin merkeze alındığı Kritimu, Girit’im Benim romanı, aidiyet ve yersizlik dikotomisi üzerine inşa edildiği ve tüm insani bağların bu dikotomi üzerinden okunduğu bir metindir. Aidiyet, roman boyunca, ötekilik-yerlilik, sıla-vuslat, Müslüman-Hristiyan ikiliği üzerinden işlenmiş dolayısıyla bir tarafın sahipliği diğer tarafın yoksunluğu olmuştur. Bu da örneklem metninde çelişkili, karşılıklı bir hermeneutiksel bağ ile mekân-özne gerçekliğini ortaya çıkarmıştır.
Örneklem metninde göze çarpan bu ikilik, göstergeler aracılığı ile deşifre edilecek ve bu çalışmada “kendileme ve egemenlik” bağlamında konumlanan bir mekânın özne üzerinde yarattığı aidiyet gerçekliği açıklanmaya çalışılacaktır.
Reference12 articles.
1. Altınsay, S. (2021). Kritimu Girit’im benim. Düşbaz Yayınları.
2. Ar, M. (2021). Mekân, yer ve yersizlik kavramları üzerine bir inceleme. Şehir ve Medeniyet Dergisi, 7(14), 8-25.
3. Bilgin, N. (2011). Eşya ve insan. Gündoğan Yayınları.
4. Göregenli, M. (2010). Çevre psikolojisi: insan mekân ilişkileri. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
5. Gümüş, İ. ve Dağ, P. (2016). Türk dikotomi algısının Orhon yazıtlarındaki görünümü. Sosyal Bilimler Dergisi, 3(7), 292-302. http://dx.doi.org/10.16990/SOBIDER.239